Mohort

Mohort (właśc. Mohort. Rapsod rycerski z podania) – dzieło Wincentego Pola wydane w 1875 roku.

Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.

• Są piękne chwile i czyste natchnienia
  W życiu człowieka, co lgną do sumienia
  Jak jasne gwiazdy, jak słowa miłości,
  Dopóki jeszcze godzien tych piękności.
  • Źródło: Wieczory kalenickie, I

• Z dawnych to wieków tak w Polsce bywało,
  Że te chorągwie, co na Rusi stały,
  Starzejąc w służbie i idąc za chwałą,
  Więcej Hetmanów niż Królów słuchały.
  • Źródło: II

• Kogoż nie zbiedzi, i kogoż nie znudzi
  Na Ukrainie ta rozkal wiosenna?
  Lecz co za roskosz, gdy się ziemia senna
  Po długiéj nocy znowu ze snu budzi!
  • Źródło: III

• Rzecz niepojęta – lecz wielkie wypadki
  Poprzedza zawsze Narodu przeczucie.
  Jak wśród tysiąca rozeznasz głos matki,
  Jako treść pieśni poznasz po jéj nucie,
  Tak po przeczuciu poznasz, co cię czeka,
  I że stanowcza chwila niedaleka.
  • Źródło: IV

• Śliczny był wieczór, cichy i pogodny,
  I miesiąc zeszedł, i stepy oświécał,
  Konie szły raźno pośród nocy chłodnéj,
  Czasem się w polach ogień gdzieś rozniecał;
  Czasem w przelocie ozwały się ptaki...
  • Źródło: V

• Jest nić tajemna, która wiąże duchy,
  I serce wodza z sercem całéj wiary,
  Że wspólnie biją i do jednéj miary,
  Jak w elektronu chwycone łańcuchy.
  • Źródło: VI