Mikałaj Aksamit

białoruski polityk

Mikałaj Uładzimirawicz Aksamit (biał. Мікалай Уладзіміравіч Аксаміт; 1954–2024) – białoruski polityk i malarz, w latach 1990–1996 deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR / Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji.

  • Działacze BFL byli ludźmi inteligentnymi. Nie mogli posługiwać się metodami, których używał Łukaszenka. Po drugie, demokracja wtedy jeszcze się nie umocowała, realnej władzy demokraci nie mieli. Pierwsze kiełki wolności zostały rozdeptane, i zrobiła to nawet nie białoruska nomenklatura, to było zrobione przy pomocy rosyjskich służb specjalnych.
    • Дзеячы БНФ былі людзьмі інтэлігентнымі. Яны не маглі карыстацца тымі мэтадамі, якія ўжываў Лукашэнка. Па-другое, дэмакратыя тады яшчэ не ўмацавалася, рэальнай улады ў дэмакратаў не было. Першыя парасткі свабоды былі растаптаныя, і гэта зрабіла нават не беларуская намэнклятура, гэта было зроблена пры дапамозе расейскіх спэцслужбаў. (biał.)
    • Opis: o przyczynach porażki demokracji na Białorusi, 25 października 2007 roku.
    • Źródło: Polskie Radio dla Zagranicy, 26 października 2007
Mikałaj Aksamit (2007)
  • Liderem, który może stanąć na czele takiego ruchu społecznego, moim zdaniem, może być Alaksandr Milinkiewicz. Nie widzę wśród liderów partii opozycyjnych ludzi, którzy mogliby zjednoczyć społeczeństwo. Milinkiewiczowi podczas poprzednich wyborów to się udało. Za nim poszli i ludzie w średnim wieku, i młodzież. Niestety, liderzy partii odnoszą się do Milinkiewicza z zazdrością zamiast tego, by go poprzeć. W tym ich wielka pomyłka. Wielu z przywódców partii laury lidera zjednoczonej opozycji nie dają spokoju. A lider już jest. Innego szukać nie trzeba.
    • Лідэрам, які можа ўзначаліць такі шырокі грамадзкі рух, на маю думку, можа быць Аляксандар Мілінкевіч. Я ня бачу сярод лідэраў апазыцыйных партыяў людзей, якія б змаглі аб’яднаць грамадзтва. Мілінквічу падчас мінулых выбараў гэта ўдалося. За ім пайшлі і людзі сярэдняга веку, і моладзь. На вялікі жаль, лідэры партыяў ставяцца да Мілінкевіча з зайздрасьцю замест таго, каб яго падтрымаць. У гэтым іх вялікая памылка. Шмат каму з кіраўнікоў партыяў лаўры лідэра аб’яднанай апазыцыі не даюць спакою. А лідэр ужо ёсьць. Іншага шукаць ня трэба. (biał.)
    • Opis: o Alaksandrze Milinkiewiczu, 25 października 2007 roku.
    • Źródło: Polskie Radio dla Zagranicy, 26 października 2007
  • Masowy protest może narodzić się z powodu pogorszenia sytuacji ekonomicznej, ale nie wiązałbym z tym wielkich nadziei. Wiadomo, czym niższy poziom życia człowieka, tym niżej jego pozycja społeczna.
    • Масавы пратэст можа нарадзіцца з-за пагаршэньня эканамічнай сытуацыі, але я ня зьвязваў бы з гэтым вялікіх надзеяў. Вядома, чым ніжэй узровень жыцьця чалавека, тым ніжэй яго грамадзянская пазыцыя. (biał.)
    • Opis: o szansach na powstanie szerokiego ruchu społecznego na Białorusi, 25 października 2007 roku.
    • Źródło: Polskie Radio dla Zagranicy, 26 października 2007

O Mikałaju Aksamicie

edytuj
  • W innym kraju taki człowiek miałby szacunek państwa – na Białorusi, co znamienne, Mikałaj Aksamit już kilka lat nie może znaleźć pracy.
    • У іншай краіне такі чалавек меў бы пашану ад дзяржавы – у Беларусі, што паказальна, Мікалай Аксаміт вось ужо некалькі гадоў ня можа ўладкавацца на працу (biał.)
    • Autorka: Iwonka Surwiłła
    • Źródło: Rada Białoruskiej Republiki Ludowej, 9 lutego 2009
  • Zawsze spokojny i zrównoważony, dobrze władał logiczną argumentacją, lubił opierać się na faktach, był skromnym człowiekiem i bojownikiem. Nie mówił wiele, nigdy nie podnosił głosu, ale dobrze znał wspólną pozycję i trzymał się jej, nie ustępując.
    • заўсёды спакойны і ўраўнаважаны, добра валодаў лагічнай аргумэнтацыяй, любіў абапірацца на факты, быў сьціплым чалавекам і змагаром. Ён не гаварыў шмат, ніколі не павышаў голасу, але агульную пазыцыю ведаў надзейна і цягнуў яе, не саступаючы. (biał.)
    • Autor: Zianon Pazniak
    • Opis: o Mikałaju Aksamicie w czasach, gdy był deputowanym do Rady Najwyższej Białorusi w latach 1990−1996.
    • Źródło: Siarhiej Nawumczyk, Zianon Pazniak: Deputaty niezależnaści. Nowy Jork, Wilno, Warszawa: Biełaruskija Wiedamaści, 2010, s. 271−272. ISBN 978-9955-578-11-6. (biał.)