Julien Michel Leiris (1901–1990) – francuski pisarz i etnolog.

  • Nie jest to osoba konkretna, lecz kobieta pojęta jak najogólniej, symbolizująca całą naturę, cały zewnętrzny świat, który możemy sobie podporządkować. Niewiasta ta nie tylko cierpi pod skórzaną maską, czuje się dręczona i upokorzona (zaspokajając tym samym naszą żądzę siły i nasze wrodzone okrucieństwo), ale jej głowę, atrybut indywidualności i inteligencji, spotyka zniewaga, a nawet samo jej istnienie poddane zostaje w wątpliwość. Patrząc na nią, mężczyzna nie czuje się już w obecności „Boskiego tworu”, którego oblicze z wysokości ramion zdaje się kontemplować gwiazdy czy inny symbol patosu i czystości, lecz wie, że może zrobić użytek (z jakąż świętokradczą przyjemnością!) ze zwykłego, dostępnego wszystkim narzędzia erotyki.
    • Opis: o fotografii kobiecej głowy w skórzanej masce, autorstwa Jacques-Andre Boiffarda.
    • Źródło: Le „Cap Mortuum” mi la femme de 1’alchimiste, „Documents” nr 3/1930.
    • Zobacz też: kobieta
Michel Leiris (1984)
  • Wygnać śmierć albo ukryć ją za nie wiedzieć jaką architekturą o ponadczasowej doskonałości: takim starczym zajęciom oddaje się większość filozofów i macherów od religii. Wcielić śmierć w życie, sprawić, by stała się w jakiś sposób rozkoszna: na tym powinna polegać działalność budowniczych luster – mam na myśli tych wszystkich, których najpilniejszym celem jest komponowanie owych faktów wydających się miejscami, gdzie czujemy, że przylegamy do świata i samych siebie, ponieważ dają nam one poczucie pełni, kryjącej w sobie własną mękę i własne pośmiewisko.
    • Źródło: Lustro tauromachii, tłum.M. Ochab, Gdańsk 1999, s. 52.