Wikicytaty

Maurice Druon

pisarz francuski

Maurice Druon (1918–2009) – francuski pisarz i polityk.

Maurice Druon (2003)

Królowie przeklęci

edytuj

(fr. Les Rois maudits, przeł. Adriana Celińska, wyd. Otwarte, Kraków 2015)

  • Ludzie, którzy odgrywają ważne role w historii narodów, najczęściej nie są świadomi, że uosabia się w nich przeznaczenie całych państw. Dwie osoby (…), nieświadomie położyły podwaliny pod wojnę między Francją a Anglią, wojnę, która będzie trwać ponad sto lat.
  • Niezłomni strażnicy wiary chrześcijańskiej przekształcili się w potężnych bankierów, z których usług z ochotą korzystał Kościół i królowie. Jednak posiadanie wielu dłużników może wzbudzić tylko wrogość.
  • Od dobrej woli jakiegoś sieneńskiego lichwiarza zależy, czy uda nam się zaprowadzić ład w królestwie.
    • Postać: Karol Walezjusz
    • Opis: do Roberta d’Artois.
    • Źródło: Zamordowana królowa, tom II, s. 345.
  • Oto czar młodości! Za piętnaście lat, w najlepszym razie, twoja żona i tak zbrzydnie. Patrząc na nią, będziesz się wtedy zastanawiał, czy ta pomarszczona twarz, ogromny brzuch i obwisłe piersi naprawdę były warte takiego zachodu.
    • Postać: bankier Tolomei
    • Źródło: Trucizna królewska, tom III, s. 607.
  • Papieżu Klemensie!... Rycerzu Wilhelmie!... Królu Filipie!... Powołuję was przed sąd Boży, przed którym zjawicie się w ciągu roku, aby otrzymać słuszną karę! Przeklinam was! Przeklinam was! Niech wasze rody będą przeklęte aż do trzynastego pokolenia!...
    • Postać: Jakub de Molay
    • Opis: ostatnie słowa wielkiego mistrza zakonu templariuszy, który spłonął na stosie.
    • Źródło: Król z żelaza, tom I, s. 92.
  • Poczeka na ciebie, jeśli cię kocha. (…) Kobiety zostały stworzone po to, aby czekać. Zawsze można do nich powrócić. A jeśli obawiasz się, że zapomni o tobie, korzystaj z tych, które napotkasz w podróży. Jedyna rzecz, która nigdy nie powróci, to młodość oraz siła potrzebna, aby ruszyć w świat.
    • Postać: bankier Tolomei
    • Opis: do swojego siostrzeńca, Guccia.
    • Źródło: Zamordowana królowa, tom II, s. 354.
  • Ten, kto przez długi czas sprawował rządy nad ludźmi, kto starał się kierować zasadą dobra ogółu, kto poznał cenę, jaką trzeba zapłacić za taką władzę, kiedy nagle zauważy, że nigdy nie był ani kochany, ani rozumiany, lecz ledwie tolerowany, czuje ogromną gorycz i zaczyna się zastanawiać, czy jego życie potoczyło się we właściwym kierunku.
    • Opis: o Enguerrandzie de Marigny, ministrze królewskim.
    • Źródło: Zamordowana królowa, tom II, s. 452.
  • Ten zadziwiający książę był jednocześnie niecierpliwy i uparty, gwałtowny i przebiegły, odważny na wojnie i uległy wobec pochwał. Do działania popychały go przeciwstawne ambicje. Zawsze angażował się w gigantyczne przedsięwzięcia, i zawsze ponosił klęskę z powodu błędnej oceny rzeczywistości. Jego żywiołem była wojna, natomiast źle się sprawdzał w zarządzaniu w czasie pokoju. (…) Ten możny pan o duszy megalomana miał temperament prawdziwego awanturnika, gust parweniusza i ambicje założyciela dynastii. Nie było w Europie pustego tronu, po który nie próbowałby sięgnąć. Zawsze jednak na próżno.
    • Opis: o Karolu Walezjuszu, bracie króla Filipa IV Pięknego.
    • Źródło: Zamordowana królowa, tom II, s. 344.
  • Uważaj na pochlebstwa (…). Komplement to największe zagrożenie dla bankiera. Trudno się oprzeć tym, którzy mile o nas mówią, toteż lepszy dla nas złodziej niż pochlebca.
    • Postać: bankier Tolomei
    • Opis: do swojego siostrzeńca, Guccia.
    • Źródło: Król z żelaza, tom I, s. 137.
  • Wasz król jest bliskim kuzynem swojej żony! Może zapomniano poprosić o dyspensę. Ten jeden powód wystarczyłby do unieważnienia małżeństw prawie wszystkich europejskich władców, wszyscy bowiem są spokrewnieni po mieczu i po kądzieli. Wystarczy zresztą popatrzeć na owoce ich małżeństw, aby to zrozumieć.
    • Postać: kardynał Jakub Duèze, przyszły papież Jan XXII
    • Źródło: Zamordowana królowa, tom II, s. 378.
  • Wdowieństwo króla jest konieczne, jednak musi pozostać rodzinną tajemnicą.
    • Postać: Karol Walezjusz
    • Opis: rozkazując Robertowi d’Artois zamordowanie Małgorzaty Burgundzkiej.
    • Źródło: Zamordowana królowa, tom II, s. 446.
  • - (…) Więc dokąd mnie poprowadzą? (…)
    - Do Mountfaucon, panie.
    - To bardzo dobrze. Kazałem naprawić tamtejszą szubienicę. Zakończę życie na dziele własnych rąk.
    • Opis: rozmowa Enguerranda de Marigny’ego z prewotem.
    • Źródło: Zamordowana królowa, tom II, s. 457.
  • Wojskowi są z natury ludźmi niezdecydowanymi, co jest przyczyną wielu przegranych bitew, jednocześnie we krwi mają posłuszeństwo wobec wyższych rangą.
    • Źródło: Zamordowana królowa, tom II, s. 268.
  • Z wysokości tronu wiadomo jest, kogo się uderza (…), lecz nigdy nie widać, czy zamierzone dobro zostało spełnione i wobec kogo.
  • Za kilka lat uświadomicie sobie, że wysoko urodzone damy są takimi samymi ladacznicami jak wszystkie inne i że rozkosze, którymi handlują, można za dziesięć sou otrzymać w pierwszym lepszym burdelu.
    • Postać: Robert d’Artois
    • Źródło: Trucizna królewska, tom III, s. 606.

Inne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Maurice_Druon&oldid=582469”