Wieleci

Wieleci (zwani też Lucicami) – związek zachodniosłowiańskich plemion Redarów, Chyżan, Czrezpienian, Dołężan, Wkrzan i Hawelan zamieszkujących od VI do XII wieku tereny między dolną Odrą a Łabą.

• A tym wszystkim, którzy wspólnie nazywają się Lucicami, nie przewodzi żaden władca. Omawiając wspólnie i jednomyślnie rozstrzygając na wiecu wszelkie swoje ważne sprawy, osiągają oni zgodę ogółu potrzebną przy realizacji postanowień. Jeżeli zaś ktokolwiek ze współplemieńców zgłasza sprzeciw na wiecu, biją go kijami, a jeżeli poza wiecem jawnie opiera się podjętym decyzjom, to albo traci całe swoje mienie w wyniku podpalenia i nieustannej grabieży, albo w ich obecności płaci należną według swojej jakości ilość pieniędzy.
  • Autor: Thietmar z Merseburga, Kronika (1018)

Rozsiedlenie i ważniejsze grody Wieletów

• Dla starannej opieki nad tym wszystkim [świątynią Swarożyca w Radogoszczy] ustanowili tubylcy specjalnych kapłanów. Kiedy [Lucicy] zbierają się tu, aby składać ofiary bałwanom lub uśmierzyć ich gniew, wszyscy stoją, tylko kapłani siedzą i mrucząc o siebie nawzajem tajemne wyrazy, rozkopują z drżeniem ziemię, z której wydobywają losy i na ich podstawie poszukują rozstrzygnięcia wątpliwych spraw. Po zakończeniu wróżby przykrywają losy zieloną darnią i przez dwie włócznie wbite na krzyż grotami w ziemię przeprowadzają z pokorą konia, którego uważają za największego wśród innych i czczą jak świętość. Tedy po uprzednim losowaniu, przez które przedtem już to badali, podejmują w tej samej sprawie ponowną wróżbę przez to jakoby boskie zwierzę. Jeżeli z obu tych czynności wypadnie jednakowa przepowiednia, wprowadzają zamiar w czyn. Jeżeli zaś nie, to zasmucony lud całkiem rezygnuje z zamiaru.
  • Autor: Thietmar z Merseburga, Kronika (1018)
  • Zobacz też: wyrocznia