Wikicytaty

Leopold II Koburg

król Belgów, odpowiedzialny za śmierć wielu milionów ludzi w Kongo

Leopold II Koburg (1835–1909) – król Belgów w latach 1865–1909, założyciel Wolnego Państwa Kongo.

  • Ewangelizujcie Murzynów, tak aby na zawsze pozostali podporządkowani białym kolonizatorom, i nigdy nie buntowali się przeciwko narzuconym im ograniczeniom. Mówcie im każdego dnia: „Szczęśliwi ci, którzy płaczą, bo do nich będzie należeć Królestwo Boże”. Nawracajcie czarnych zawsze za pomocą bata. Przetrzymujcie ich kobiety przez dziewięć miesięcy, aby mogły pracować tylko dla nas. Zmuszajcie ich do oddawania wam kóz, kurczaków lub jaj, na znak uznania, za każdym razem kiedy odwiedzacie ich wsie. I nie dopuśćcie, aby Murzyni stali się bogaci.
Leopold II Koburg
  • Muzyka to hałas, który drogo kosztuje.
    • Źródło: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, wyd. Muza, Warszawa 2014, s. 282.
  • Narody, które wyrzekają się ambicji, są narodami bez przyszłości.
    • Źródło: George Bidwell, Cecil Rhodes: król diamentów, Katowice 1979, s. 64.
  • Nie chcę stracić dobrej okazji do wykrojenia dla nas sporego kawałka z tego wspaniałego afrykańskiego tortu.
    • Źródło: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 186–187.
  • Nie ma małych krajów, są tylko małe umysły.
    • Źródło: Stephen Weir, Najgorsze decyzje w historii świata. Okoliczności, sprawcy, konsekwencje, tłum. Dorota Gabon, Wydawnictwo Publicat, Poznań 2008, ISBN 9788324515813, s. 94.
  • Otwarcie na cywilizację ostatniej części naszego globu, do której ona jeszcze nie dotarła, rozproszenie ciemności, które tam panują, i oświecenie tamtejszych ludów.
    • Opis: o celach kolonizacji europejskiej w Afryce.
    • Źródło: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, op. cit., s. 189.

O Leopoldzie II

edytuj
  • Dzięki niemu miałam wreszcie swoją własną małą willę nad morzem.
    • Autor: Carolina Otero
    • Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, Time after Time. International, tłum. Agnieszka Tynecka, Tomasz Bednarowicz, Robert Foltyn, Los Angeles-Łódź 1991, ISBN 8390036002, s. 67.
  • Historycy Afryki uważają, że w Wolnym Państwie Kongu przez niespełna 20 lat istnienia prywatnej kolonii zamordowano nawet 10 milionów ludzi, choć nie znano jeszcze obozów koncentracyjnych i komór gazowych. Leopold II ma swoje miejsce w panteonie zbrodniarzy, obok Hitlera i Stalina.
    • Autor: Paweł Smoleński, Sir Roger i bestie, „Książki. Magazyn do czytania” nr 2, październik 2011.
  • Leopold już jako młody człowiek znany był ze swoich mało przejrzystych, na wpół kryminalnych machinacji, zarówno politycznych, jak i prywatnych, także pod względem moralnym z roku na rok upadał coraz niżej. Małżeństwo z Marią Henriettą już od dawna istniało tylko na papierze. Matka Stefanii, zrezygnowana, wycofała się do klasztoru w belgijskiej miejscowości w Spa, gdzie żyła na granicy ubóstwa. Leopold nie zwracał najmniejszej uwagi na swoje trzy córki Luizę, Klementynę i Stefanię, nie odpowiadał na listy, a kiedy dowiedział się, że ta ostatnia zamierza opuścić dwór, pienił się ze złości. Z tą chwilą Stefania dla niego umarła i wszelkimi sposobami starał się wydziedziczyć córki. Leopold belgijski, który przy pomocy podejrzanych transakcji ograbił Kongo, uchodził wówczas za jednego z najbogatszych ludzi na świecie. Posiadał wielomiliardowy majątek, z którego córki nigdy nie dostały ani grosza. Zakazał dzieciom udziału w pogrzebie ich własnej matki i nawet już na łożu śmierci nie chciał widzieć córek. Leopold – finansowy geniusz – był człowiekiem porywczym i upartym, który myślał tylko o własnych korzyściach. Wobec najbliższych miał serce z kamienia.
    • Autor: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 83095914, s. 108.
  • Leopold II, król Belgów, był pełnym hipokryzji, ambitnym kolonizatorem, który olbrzymim kosztem życia ofiar stworzył w środkowej Afryce ogromną i niezwykle dochodową kolonię – Wolne Państwo Kongo. Uczynił z niej własne kolonialne imperium, zbijając fortunę na bezwzględnej eksploracji jego zasobów i doprowadzając do śmierci miliony jego mieszkańców. Za jego sprawą serce Afryki stało się Jądrem ciemności opisanym przez Josepha Conrada. (…) Kongo stało się w pełni niepodległym państwem w 1960 r.; wciąż jednak brutalna spuścizna Leopolda II nie daje o sobie zapomnieć, bowiem w kraju od wielu lat toczy się wojna domowa, która pochłonęła już kolejne miliony ofiar. (…) Był kontrowersyjnym i nielubianym monarchą, który do końca życia usprawiedliwiał swe postępowanie wobec Konga i jego mieszkańców. Mark Twain napisał, że starzejący się król był „chciwym, pazernym, zachłannym, cynicznym, żadnym krwi capem”; tymczasem zdaniem Arthura Conana Doyle’a gwałt zadany mieszkańcom Konga był po prostu „największą zbrodnią w historii”.
    • Autor: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, op. cit., s. 186–187.
  • Nie był z początku zbyt hojny, ale nauczyłam go przyjemności dawania. Był pojętnym uczniem.
    • Autor: Carolina Otero
    • Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, op. cit., s. 67.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Leopold_II_Koburg&oldid=575355”