Krzysztof Komorowski

Krzysztof Komorowski (ur. 1947) – polski profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, pułkownik Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Zajmuje się teorią i historią sztuki wojennej, strategią bezpieczeństwa i obronności państwa, najnowszą historią Polski.

  • Gdy w roku 1918 „wybuchła” Polska, musiała stoczyć bój w obronie niepodległości. Samotnie stanęła przeciw rewolucyjnej armii rosyjskiej i zwyciężyła. „Cud nad Wisłą” 1920 r. odrodził państwo polskie i uratował system wersalski. Niemcy i Rosja nigdy się z tym nie pogodziły. Zawarły sojusz z tragicznym dla Polski finałem w 1939 r.
    • Źródło: Krzysztof Komorowski, Powstanie Warszawskie, Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe", Warszawa 1994, s. 6.
Krzysztof Komorowski
  • Idea powstania zbrojnego przyświecała już pierwszym twórcom konspiracji. Pierwszą dyrektywę na ten temat zawierała „Instrukcja dla obywatela Rakonia” (płk. dypl./gen. Stefana Roweckiego – ówczesnego szefa sztabu Służby Zwycięstwu Polski) wysłana z Paryża 4 grudnia 1939 r. przez organizatora i pierwszego komendanta Związku Walki Zbrojnej gen. Kazimierza Sosnkowskiego ps. „Józef Godziemba”. Określono w niej ogólny zamysł „przygotowania powstania zbrojnego na tyłach armii okupacyjnych, które nastąpi z chwilą wkroczenia regularnych wojsk polskich do kraju”.
    • Źródło: Krzysztof Komorowski, Powstanie Warszawskie, Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe", Warszawa 1994, s. 6.
  • Mówi się też o kulcie wystąpień zbrojnych w naszym narodzie. Jeśli taki kult rzeczywiście istnieje, to nie za sprawą „bohaterszczyzny”, naiwnego romantyzmu, czy braku instynktu politycznego, jak twierdzą nihiliści. To obca przemoc uczyniła Polaków wiecznymi powstańcami, a polityka zaborców i okupantów zrodziła obsesje narodowe. Trudno więc zaakceptować stereotyp Polaka – urodzonego powstańca, Polaka – konspiratora. To tylko częsty obowiązek zbrojnej samoobrony niepodległości.
    • Źródło: Krzysztof Komorowski, Powstanie Warszawskie, Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe", Warszawa 1994, s. 5.
  • Powstanie miało się rozprzestrzenić z bazy (Generalne Gubernatorstwo bez dystryktu lwowskiego) na całość ziem polskich. Głównym obszarem działań miał być rejon warszawski, a w nim Warszawa jako cel kluczowy uderzenia.
    • Opis: o planach powstania powszechnego w Polsce pod okupacją niemiecką 1939-1945.
    • Źródło: Krzysztof Komorowski, Powstanie Warszawskie, Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe", Warszawa 1994, s. 8.
  • W nowo powstałej sytuacji strategicznej decydenci zarówno krajowi, jak i emigracyjni stanęli przed generalnym dylematem: „walczyć czy nie walczyć”. (…) Wystąpienie przeciwko Niemcom oznaczało dalsze krwawe straty, bez pewności na ostateczny sukces i udział w odradzaniu niepodległej Polski. Bezczynność była jednoznaczna z dobrowolnym skazywaniem się na wyeliminowanie z koalicji zwycięzców i oddaniem inicjatywy siłom związanym politycznie z Moskwą. Ostatecznie zdecydowano walczyć.
    • Opis: o planach z 1943 r. powstania powszechnego w Polsce pod okupacją niemiecką.
    • Źródło: Krzysztof Komorowski, Powstanie Warszawskie, Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe", Warszawa 1994, s. 10.