Komisja Mazura

Komisja Mazura – komisja powołana w grudniu 1956 r. do zbadania przypadków łamania prawa w naczelnych wojskowych organach ścigania i wymiaru sprawiedliwości.

• Feliks Aspis (...) nie reagował również na skargi oskarżonych przed sądem na wymuszanie biciem.

• Helena Wolińska (...) stosowała niedopuszczalny nacisk na sąd w sposób b. brutalny (np. sprawa grupy „Świadków Jehowy” w Poznaniu, gdzie spowodowała zatrzymanie w areszcie kilku oskarżonych mimo uniewinnienia ich przez sąd.
  • Opis: zarzuty przeciwko funkcjonariuszom prokuratury wojskowej i Informacji Wojska Polskiego.
  • Źródło: raport komisji Mazura z 29 czerwca 1957 r.
  • Zobacz też: Świadkowie Jehowy

• Henryk Ligięza (...) ponosi odpowiedzialność za (...) tolerowanie „konwejeru” jako metody śledczej, przy czym określał ją jako metodę słuszną (oświadczenie własne przed Komisją).

• Józef Feldman (...) wykazywał niehumanitarny stosunek do skazanych (np. w sprawie skazanego, obecnie rehabilitowanego I. Łyżwy odrzucił 10 podań rodziny i 5 wniosków naczelników więzień o przedterminowe zwolnienie, przy czym wbrew ustawie nie policzył mu 2 mies. do zwolnienia tzw. obligatoryjnego).

• Markiewicz na polecenie płk. Skulbaszewskiego wspólnie z mjr. rez. Kornelem przesłuchiwał gen. Kuropieskę przez około 10 miesięcy po około 18–22 godzin na dobę, bardzo często w pozycji stojącej, kilkakrotnie osadził w karcerze, lżył wulgarnymi słowami w rodzaju „prostytutka polityczna”, stwarzał sytuację, z której gen. Kuropieska mógł wnioskować o rzekomych nieszczęściach, jakie spadły na jego rodzinę, np.: że umarł jego ojciec; napluł Kuropiesce na twarz, szydził z niego w różny sposób, oblewał go wodą, gdy zasypiał.
  • Opis metod śledczych stosowanych przez Markiewicza Czesława.
  • Źródło: raport komisji Mazura z 29 czerwca 1957 r.

• Stanisław Zarakowski (...) tolerował przestępcze metody śledcze stosowane przez GZI i MBP, które znał bezpośrednio lub domyślał się ich istnienia wskutek udziału w przesłuchaniach w godzinach nocnych.

• Stanisław Zarakowski (...) w sprawach szczególnej wagi, w których rozprawy odbywały się ze szczególnym rozgłosem (...), brał osobisty udział lub zezwalał podległym prokuratorom na występowanie w tych procesach wyreżyserowanych w najdrobniejszych szczegółach, aż do ustalenia z góry pytań zadawanych na rozprawie i przemówienia prokuratora, co sprowadzało rozprawę do publicznego potwierdzenia tez aktu oskarżenia.