Kazimiera Zawistowska

Kazimiera Zawistowska (1870–1902) – polska poetka młodopolska i tłumaczka.

• Chciałabym, z tobą poszedłszy w zaświaty,
  Wtulić się w jasność jakiejś białej chaty.
  I wszystkie słońcu skradzione uśmiechy
  Wpleść w miękkie złoto jej żytnianej strzechy.
  • Źródło: Z marzeń moich [w:] Poezye, wyd.H. Altenberg, Lwów, s. 38.

Kazimiera Zawistowska

• Dziś dusza moja jest cichym grobowcem,
  Wy, jak motyle w grobowcu zbłąkane,
  Ranicie skrzydła o granitów ścianę.
  • Źródło: Idźcie z mej duszy... [w:] Poezye, wyd.H. Altenberg, Lwów, s. 63.

• Kochałam Ciebie i czasem bojowe
  Zbroje Ci kładłam – czasem harfę w dłonie -
  Czasem twe czoło tuliłam w koronie -
  Czasem trefiłam pazia włosy płowe!
  • Źródło: Z marzeń moich [w:] Poezye, wyd.H. Altenberg, Lwów, s. 30.

• Król-Słońce, wzniesion na ekstazy szczyty,
  Francję pod stopy cisnął faworyty.
  • Opis: o Madame Pompadour
  • Źródło: wiersz Pompadour [w:] Poezye, wyd.H. Altenberg, Lwów, s. 53.

• Lubię barwy przymglone, miękkie i spłowiałe,
  Blade tęcze, rzucone w gotyckie arkady –
  I przesiany przez liście, lubię promień blady,
  Którym słońce ozłaca tumy spustoszałe.
  • Źródło: Lubię barwy [w:] Poezye, wyd.H. Altenberg, Lwów, s. 71.

• Moja dusza jest łąką chaotycznych kwieci.
  • Źródło: Moja dusza... [w:] Poezye, wyd.H. Altenberg, Lwów, s. 61.

• Strugami deszczu mży mgielna szaruga,
  Noc pełna cieni, wystygła i długa,
  
  Przedzgonnych psalmów snuje hymn pokutny,
  Łka w strunach deszczu w rytm niezmiernie smutny.
  • Źródło: O przyjdź Ty do mnie... [w:] Poezye, wyd.H. Altenberg, Lwów, s. 39.