Kaligula (film)
Kaligula – amerykańsko-włoski dramat historyczny z 1979 w reżyserii Tinto Brassa, autorem scenariusza jest Gore Vidal.
- Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały. A swoją duszę stracić.
- Opis: cytat z Ewangelii według świętego Marka (8,36) rozpoczynający cały film.
- Gdybyż lud rzymski miał tylko jedną szyję.
- Postać: Kaligula
- Jestem wszystkimi ludźmi, a jednocześnie nie jestem człowiekiem. Jestem bogiem.
- Postać: Kaligula
- Opis: słowa z początku filmu.
- Prawidłowo. I to, i to jest potrzebne dla zdrowia.
O KaliguliEdytuj
- Jednym z największych atutów „Kaliguli” jest doskonale odwzorowana dekadencka atmosfera panująca w Rzymie za panowania tego władcy. Zamiast politycznych decyzji jesteśmy świadkami perwersyjnych orgii, zamiast odpowiedzialnego dysponowania bogactwem zgromadzonym w skarbcu – widzimy lekkomyślne zaprzepaszczanie imponującego dorobku poprzednich cesarzy. Wreszcie, zamiast błyskotliwego i ambitnego rządcy, poznajemy stopniowo popadającego w obłęd degenerata, który woli realizować własne, chorobliwe żądze, aniżeli przejmować się losem cesarstwa. Na pierwszy rzut oka taki obraz Kaliguli zgodny jest z historycznymi faktami oraz wyobrażeniem tej postaci, jakie utrwaliło się pamięci potomnych. W filmie zabrakło jednak głębszej refleksji nad tą postacią. Kaligulę ukazano od początku jako demona w ludzkiej skórze, tymczasem dobrze wiemy z historii, iż człowiek ten zmienił się pod wpływem licznych tragedii, których doświadczył. Nie od razu był okrutnikiem. Przemiany tej, niestety, w filmie nie zaznaczono. Pokazano, jak wielkim Kaligula był okrutnikiem i degeneratem, nie wyjaśniono jednak wagi pewnych wydarzeń i postaci, które spotykamy w jego biografii.
- Autor: Damian „Naimad” Bartosik, Rozpusta na wielkim ekranie - recenzja „Kaligula”, bestiariusz.pl, 31 marca 2013.