Joanna Kos-Krauze

Joanna Kos-Krauze (ur. 1972) – polska reżyser i scenarzystka, wdowa po Krzysztofie Krauze, z którym współpracowała jako reżyser przy kilku filmach.

Plac Zbawiciela był od początku pomyślany jako film bez żadnej tezy. Zależało nam na znalezieniu klucza do takiego ukazania bohaterów, które nie narzucałoby podziału na dobrych i złych, winnych i niewinnych. (…) Największe wrażenie w całej tej historii zrobiła na nas ostateczna decyzja męża głównej bohaterki. Gdyby nie finał, nie zdecydowalibyśmy się na realizację Placu Zbawiciela. Nie chcieliśmy, by nasz film nie pozostawiał żadnej nadziei. Przecież oprócz informacji zaczerpniętych z artykułu, który stał się szkieletem scenariusza, zawarliśmy w nim także nasze doświadczenia rodzinne i próbę rozliczenia się z nimi.
- Źródło: „Kino”, 2006, cyt. za: Wiesław Kot, Sto najważniejszych scen filmu polskiego, Wydawnictwo Poznańskie 2014, ISBN 9788371779428, s. 355.

Problem jest szerszy. Kto by przypuszczał, że w 1994 roku, zaledwie trochę ponad pół wieku po Holokauście, wydarzą się i Rwanda, i Bałkany. Dalej Somalia czy Syria, której tragedią żyjemy od wielu miesięcy. Ludobójstwo w Rwandzie to było Jedwabne w skali hekatomby. Sąsiedzi mordowali sąsiadów.
- Źródło: Łukasz Maciejewski, Pożegnanie w Afryce (wywiad z Joanną Kos-Krauze), „Viva!” nr 26 (492), 17 grudnia 2015, s. 63.
- Zobacz też: ludobójstwo w Rwandzie