Jan z Damaszku

Jan z Damaszku (ok. 675–749) – bizantyński teolog, filozof, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, mnich, jeden z najwybitniejszych pisarzy chrześcijańskich, doktor Kościoła.

Wykład wiary prawdziwej

Bóg bowiem zbiera w sobie całość bytu, jak gdyby ocean istoty bez wybrzeża ni granic.
- Źródło: ks. I, r. 9

Bóg jest więc bytem niestworzonym, niemającym początku, nieśmiertelnym i nieskończonym, i wiecznym, prostym i niezłożonym, niematerialnym, dobrym, stwórczym, sprawiedliwym, oświecającym, niezmiennym, niepotencjalnym, niczym nie objętym, bezkresnym, niewidzialnym, niepojętym, doskonałym, samowładnym i wolnym, wszechwładnym, życiodajnym, wszechmocnym i niewyczerpanej mocy, uświęcającym i udzielającym, obejmującym wszystko i zachowującym w istnieniu, i mającym troskę o wszystko.
- Źródło: ks. I, r. 14

Duch Święty jest mocą (dynamis) Ojca, objawiającą tajemnice Bóstwa, pochodzącą z Ojca przez Syna (ek Patros… di’Hyiou ekporeuomene) w sposób, który zna tylko On; jednakże nie drogą zrodzenia.
- Źródło: ks. I, r. 12.
- Zobacz też: filioque

Należy wiedzieć – powiada on – że nie mówimy, jakoby Ojciec pochodził od kogoś, ale zwiemy go Ojcem Syna. Podobnie Syna nie nazywamy ani przyczyną [bez przyczyny] ani Ojcem; mówimy natomiast i to, że jest On z Ojca, i to, że jest Synem Ojca. Ducha Świętego wreszcie nazywamy Tym, który i z Ojca jest i Ojca jest Duchem; nie mówimy jednak, że jest On ze Syna, lecz nazywamy Go Duchem Syna (…).
- Źródło: ks. I, r. 12.