Jak wytresować smoka

Jak wytresować smoka – amerykański film animowany z 2010 roku, reż. Dean DeBlois. Film stworzony w studiu DreamWorks techniką animacji komputerowej. Autorami scenariusza są Peter Tolan, Adam Goldberg, Cressida Cowell. Dialogi polskie: Bartosz Wierzbięta.

Wypowiedzi postaci

Czkawka Haddock III

Wyspa Berk. Jakieś dziesięć dni na północ od Beznadziei i rzut beretem od Zamarzniesz Na Śmierć. Taki równoleżnik, gdzie wszystko równo leży. Z wyjątkiem mojej osady, która stoi. Od siedmiu pokoleń zresztą a wszystkie domy są nowe. Mamy tu ryby, owce i malownicze zachody słońca. Jedynym problemem są u nas szkodniki. Gdzie indziej są to myszy, względnie jakieś robaki. A my mamy… smoki.
- Opis: głos Czkawki we wstępie.

Normalni ludzie by się wynieśli, ale nie my. Jesteśmy wikingami. Bywamy nieelastyczni.
- Opis: głosem narratora podczas ataku smoków.

Mam na imię Czkawka. Super imię – wiem, ale mogło być gorzej. Nasi rodzice uważają, że głupie imiona odstraszają gnomy i trolle. Jakby nie wystarczały nasze nienaganne maniery…
- Opis: głosem narratora o swoim imieniu.

Ale tato nie tak jak ostatnie pięć razy, serio teraz na prawdę pięknie trafiłem…
- Opis: do Stoika po trafieniu Nocnej Furii.

Bogowie się na mnie uwzięli. Inni gubią nóż, albo kubek, ale nie ja! Mnie się udało zgubić całego smoka!
- Opis: szukając zestrzelonej Nocnej Furii.

T…trafiłem go… Trafiłem go! Tak! Teraz wszystko będzie inaczej! (triumfalnie kładzie stopę na Nocnej Furii) Albowiem ja własnoręcznie ubiłem bestię… (smok się porusza, Czkawka odskakuje, chwyta za nóż i ponownie, ostrożnie podchodzi do Nocnej Furii) Zabiję cię smoku. Zaraz… Zaraz wytnę ci serce i zaniosę mojemu ojcu. Jestem wikingiem… JESTEM WIKINGIEM! (podnosi nóż oburącz w górę, jednak nie dźga smoka, ich spojrzenia się spotykają, smok kładzie głowę w geście poddania, Czkawka chwilę walczy ze sobą, po czym opuszcza ręce) Co ja zrobiłem… (chce odejść, lecz staje w pół kroku i rozcina liny krępujące smoka)
- Opis: pierwsze spotkanie Czkawki i Szczerbatka.

Ty nie masz zębów, a mógłbym przysiądz, że… (Szczerbatek wysuwa chowane zęby i łapie trzymaną przez Czkawkę rybę) …masz…

Dobra mordko, na spokojnie i bez szaleństw.
- Opis: do Szczerbatka na pierwszym locie.

Aaa! Ściągawka! Stop!
- Opis: do Szczerbatka, gdy wypięła się kartka z ustawieniami steru.

Wszystko czego nas o was uczono… to nieprawda!
- Opis: głaszcząc Straszliwca Straszliwego.

Wielkie dzięki, ty gadzie ty!
- Opis: do Szczerbatka gdy ten wariuje podczas lotu z Astrid.

Nie zabiłem go, bo był tak samo wystraszony jak ja. Patrząc na niego… widziałem samego siebie.
- Opis: do Astrid o Szczerbatku.

Złapałeś ją?
- Opis: do Szczerbatka, gdy ten miał złapać spadającą Astrid.

Ten olbrzym ma skrzydła! Zobaczymy, czy umie ich używać!

Dobra mordko, koniec zabawy. Ruszamy na niego!
- Opis: podczas ataku na Czerwoną Śmierć.

No wiedziałem, umarłem.
- Opis: widząc smoki żyjące w zgodzie z mieszkańcami Berk.

Wyspa Berk. Przez dziewięć miesięcy w roku pada tu śnieg, przez resztę grad. Żarcie jest surowe i pozbawione smaku. Ludzie jeszcze bardziej. Na szczęście są jeszcze zwierzaki. Gdzie indziej mają kucyki, względnie jakieś kanarki... my mamy… smoki.
- Opis: głosem narratora na koniec filmu.

Astrid Hofferson

No, bez blizny to w ogóle nie ma zabawy.
- Opis: przed pierwszym smoczym treningiem.

Jakbyś nie wiedział to idziemy na wojnę. Może lepiej zdecyduj się po której stoisz stronie!
- Opis: do Czkawki na smoczym treningu.

Nikt nie może nagle stać się tak dobry jak ty. A już szczególnie ty!
- Opis: do Czkawki.

No dobra, muszę Ci przyznać. To jest całkiem fajne. A raczej niesamowite… a on to w ogóle.
- Opis: podczas pierwszego lotu.

To za to, że mnie porwałeś. (całuje Czkawkę) A to za… całą resztę…
- Opis: do Czkawki, po powrocie ze Smoczego Leża.

Leć!
- Opis: do Czkawki, gdy ten ruszył do ataku na Czerwoną Śmierć.

Stoik Ważki

Albo my wykończymy je albo one nas!

Jesteśmy Wikingami, to ryzyko zawodowe.

Ci, którzy zostają niańczą Czkawkę!
- Opis: do wikingów, gdy nie ma chętnych na wyprawę do Smoczego Leża.

Wskażesz nam drogę, demonie.
- Opis: do Szczerbatka.

Nie wiem jak to się skończy ale skończy się dzisiaj!
- Opis: przed walką o Smoczą Wyspę.

On żyje! Uratowałeś mu życie!.
- Opis: do Szczerbatka.

Mieczyk Thorston

Ha! On jest mniejszy od mojego… (Straszliwiec Straszliwy rzuca się na chłopaka.)

Ranny jestem! Bardzo ranny jestem!

Możesz liczyć na pomoc największego zachara na świecie. Czyli mnie.
- Opis: do Czkawki, gdy ten planuje atak z użyciem smoków.

To ja jestem bardziej wkurzający!

Szpadka Thorston

Kwiatków to ja ci mogę zasadzić!
- Opis: do Mieczyka, gdy kłócą się o tarczę.

Pogibało jego czy jak?!
- Opis: o Pyskaczu, gdy ten karze przeczytać Smoczą Księgę.

Jesteś szurnięty… (zalotnie) i to mnie kręci…
- Opis: do Czkawki, gdy ten planuje atak ze smoków.

Pyskacz Gbur

Nie umiesz machać młotem, ani rąbać toporem. Nawet rzucać dobrze nie umiesz.
- Opis: do Czkawki.

No to idę spakować majcioszki.
- Opis: do siebie o wyprawie do Smoczego Leża.

Smok nie przegapi żadnej okazji… żadnej… żeby was zabić…

I wtedy jednym kłapnięciem paszczy odgryzł mi rękę. Spojrzałem mu prosto w ślepia i zrozumiałem, że jestem smaczny. Musiał przekazać to reszcie, bo nie minął miesiąc a jakiś jego koleżka odgryzł mi nogę.
- Opis: opowieść przy ognisku.

Jeśli już chcecie coś odgryzać to skrzydła i ogon. Smok, który nie może latać, to martwy smok.
- Opis: do Sączysmarka.

Z tego chłopaka jest jeszcze bardziej uparty skurczybyk od ciebie.
- Opis: do Stoika.

Sączysmark Jorgenson

Czkawka już zabił jedną Nocną Furię. To znaczy, że wypada, czy…?

Urządziłem u starych w piwnicy siłkę, może wpadniesz potem to poćwiczymy? przecież widzę że ćwiczysz.
- Opis: do Astrid

Kurczę! Jak ja ich nienawidzę! Pomszczę pana piękną rękę i piękną nogę też! Każdemu smokowi, którego spotkam odgryzę łapy! Tymi zębami!

Ej, masz jakiś problem stary? Coś ci wpadło do oka?
- Opis: do Czerwonej Śmierci dźgając ją w oczy młotem.

Śledzik Ingerman

Nasze szanse na przeżycie niebezpiecznie zbliżają się do zera…

Zaczynam wątpić w pana metody pedagogiczne!
- Opis: do Pyskacza

Gronkiel mi nawala!
- Opis: dezorientując Czerwoną Śmierć i jednocześnie swojego smoka.

Nic mi nie jest (Gronkiel przechyla się do przodu, przygniatając Śledzika.) A teraz jest…

Dialogi

Pyskacz: O! Jak miło że wpadłeś! A już myślałem, że cię capnęły.

Czkawka: Co? Mnie? Nieee… Ja jestem dla nich zbyt… napakowany. Nie poradziłyby sobie z taką… no wiesz… masą.

Pyskacz: Czemu? Na wykałaczkę w sam raz.

Czkawka: Oooo…

Pyskacz: Oooo… Tak…

Czkawka: Niebezpieczną pan tu prowadzisz grę. Wiesz co się dzieje jak taka pierwotna energia nie znajduje ujścia? Dzieją się rzeczy straszne!

Pyskacz:(ze stoickim spokojem) Zaryzykuję. (rzuca mu miecz, Czkawka łapie oburącz) Miecz, ostrzenie, na zaraz.

Stoik: Wszystko za co się bierzesz kończy się katastrofą! Nie widzisz że mam poważniejsze problemy? Zima za pasem, a ja mam całą osadę do wyżywienia!

Czkawka: No, wiesz tak między nami to niektórym nie zaszkodziła by mała dieta, nie prawda?

Czkawka: Jak widzę smoka to muszę go… zabić noo…. Taki… przymus mam jakby…

Stoik: O tak, to na pewno masz… Ale pogromcą smoków to ty nie jesteś…

Czkawka: … a jak coś mówię to patrzy na mnie z takim jakimś rozczarowaniem, jakby mu dali za mało wędliny w kanapce (parodiując Stoika) Kierowniku, przepraszam, pan chyba źle zrozumiał moje zamówienie. Chciałem tłustego chłopakami z rękami jak golonki i żeby miał pary co najmniej jak szafa. No i co? No i dostałem jakiś rybi szkielet.

Pyskacz: Nieee… nie potrzebnie to tak dramatyzujesz. Nie chodzi o to że nędznie wyglądasz. To twój charakter najbardziej go drażni.

Czkawka: O dzięki, że mi to podsumowałeś.

Pyskacz: Oj zrozum no… przestań na siłę próbować być kimś kim nie jesteś.

Czkawka: Ja tylko próbuje być jednym z was…

Stoik: No i powiedz, co ja mam z nim zrobić?

Pyskacz: To na szkolenie go poślij.

Stoik: Ja mówię poważnie.

Pyskacz: No i ja też.

Stoik: Sam by się zabił zanim wypuścił byś pierwszego smoka z klatki.

Pyskacz: Tego nie możesz być pewien.

Stoik: Już jako niemowlę był jakiś… inny. Robi co chce, na niczym nie umie się skupić… zabieram go na ryby, a on rozgląda się za… za trollami!

Pyskacz: Ale trolle istnieją! I kradną onucki. Ale tylko z lewej nogi. Bądź tu mądry.

Stoik: Kiedy ja byłem chłopcem…

Pyskacz: Nooo zaczyna się…

Stoik: …Ojciec kazał mi walić głową w głaz. Wiedziałem, że to głupie, ale słuchałem ojca. I wiesz co się stało?

Pyskacz: Nabiłeś sobie guza…

Stoik: Pewnego dnia ten głaz pękł. Wtedy zrozumiałem, że wiking może wszystko rozumiesz?! Może przenosić góry, kosić drzewa jak trawę, okiełznać morze! Już jako chłopak wiedziałem kim jestem i kim kiedyś będę… A Czkawka tego nie wie…

Pyskacz: Nie ochronisz go przed przeznaczeniem. Ale możesz go przygotować. Wiem że szanse są marne ale prawda jest taka że cały czas i tak go nie upilnujesz, w końcu i tak gdzieś się wymknie a jak znam życie to już to zrobił.

Stoik: Czkawka…

Czkawka: Tato… muszę ci coś powiedzieć.

Stoik: Ja też muszę ci coś powiedzieć.

Czkawka: Czy ja na prawdę muszę zabijać smoki? (naraz)

Stoik: Czas, żebyś nauczył się zabijać smoki. (naraz)

Czkawka: Co?

Stoik: Co? E… mów pierwszy.

Czkawka: Nie, ty mów pierwszy…

Stoik: No więc… chciałeś to masz. Smocze szkolenie. Zaczynasz jutro rano.

Czkawka: O kurcze, a mogłem mówić pierwszy. Bo widzisz… tak sobie pomyślałem… że mamy jakby nadwyżkę wikingów zabijających smoki a deficyt na przykład wikingów… piekarzy! Albo wikingów inkwizytorów…

Stoik: Trzymaj. (rzuca mu topór)

Czkawka: Ale ja nie chcę zabijać smoków…

Stoik: Ależ jasne, że chcesz!

Czkawka: Dobra, podejście drugie… Tato, ja nie potrafię zabić smoka.

Stoik: Ale nauczysz się, nauczysz…!

Czkawka: Nie, wiesz mam jakieś takie silne przeczucie, że nie.

Stoik: Już czas, chłopcze…

Czkawka: Ty mnie w ogóle słuchasz?!

Stoik: To nie są żarty, Czkawka! Biorąc do ręki ten topór, stajesz się takim jak my. To znaczy mówisz jak my, chodzisz jak my, myślisz jak my. Musisz skończyć z …(pokazuje na Czkawkę) tym…

Czkawka: Mam rozumieć, że chodzi ci o mnie…

Stoik: Tak?

Czkawka: Ta rozmowa jakby przestaje przypominać dialog…

Stoik: Tak?!

Czkawka:(wzdycha) Tak…

Stoik: Dobrze… Nie oszczędzaj się! Niedługo wrócę… mam nadzieję.

Czkawka: A ja będę czekał… chyba…

Sączysmark: Ej, a może najpierw trochę teorii?

Pyskacz: Obawiam się, że to praktyka czyni mistrza.

Pyskacz: Co jest wam teraz najbardziej potrzebne?

Czkawka: Lekarz?

Śledzik: Bonus do szybkości?

Astrid: Tarcza!

Pyskacz: Każdy smok ma ograniczoną ilość splunięć. Ile splunięć ma Gronkiel?

Sączysmark: Pięć?

Śledzik: Nie! Sześć!

Pyskacz: Dokładnie tak! Sześć. Po jednym na każdego z was.

Śledzik: Wiedziałem (Gronkiel spluwa kulą lawy w tarczę Śledzika, rozbijając ją)

Pyskacz: Śledzik! Wypadasz!

Pyskacz: Wiecie co to martwa strefa? Kąt pod którym smok nic nie widzi. Znajdźcie go i się go trzymajcie.

Szpadka:(obwąchując stojącego przed nią brata) Fuj! Ty się w ogóle myjesz?

Mieczyk: Jak ci się nie podoba, to znajdź sobie swoją własną martwą strefę!

Szpadka: Zaraz sam będziesz martwy!

Czkawka: A czy Nocne Furie mają martwą strefę?

Pyskacz: Jakoś nikt kto próbował to ustalić nie przeżył.

Szpadka: Ej! To my! Gamonie!

Mieczyk: Macie takie wielkie tyłki, że wzięliśmy was za smoka.

Sączysmark: Ale to nic złego, ja nawet lubię takie większe… (Astrid powala go prawym sierpowym)

Czkawka: Spokojnie mały! Spokojnie! Przestraszyłaś go.

Astrid: Ja jego tak!? Co… to jest?

Czkawka: Astrid, Szczerbatek. Szczerbatku… Astrid. (Szczerbatek syczy na Astrid, dziewczyna ucieka) Ta ta ra! I kicha! (Szczerbatek odchodzi) Ej! A ty dokąd?!

Astrid: Czkawka! Masz zdjąć mnie stąd!

Czkawka: Daj mi szansę to wyjaśnić.

Astrid: Nie obchodzi mnie co chcesz mi powiedzieć!

Czkawka: To nic nie powiem. Ale pokazać mogę? (wyciąga rękę) Proszę, Astrid.

(dziewczyna podciąga się na gałęzi i wchodzi na grzbiet Szczerbatka)

Astrid: A teraz ląduj…

Czkawka: Szczerbatek, ląduj.Delikatnie. (smok rozkłada skrzydła) I widzisz? Potulny jak baranek. (Szczerbatek gwałtownie wyrywa się do szalonego lotu)

Czkawka: Wszystkie niosą zdobycz.

Astrid: Nas to też dotyczy?

Astrid: Kiepsko, co? Musisz czuć się podle. Straciłeś wszystko co miałeś. I ojca i plemię, najlepszego przyjaciela…

Czkawka: Dziękuję, że mi to podsumowałaś. (wzdycha) Dlaczego po prostu go nie zabiłem gdy miałem ku temu okazję. Dla wszystkich byłoby prościej i lepiej.

Astrid: Fakt, większość z nas by tak zrobiła. Więc dlaczego ty nie? Dlaczego ty nie?

Czkawka: Nie wiem, nie mogłem…

Astrid: To nie jest odpowiedź.

Czkawka: Dlaczego nagle cię to tak interesuje?!

Astrid: Bo to co teraz powiesz jest dla mnie niezwykle ważne.

Czkawka: Na miłość bo… bo jestem tchórzem, bo jestem słaby, bo nie chciałem zabić smoka!

Astrid: Nie chciałeś czy nie mogłeś?

Czkawka: Nie ważne! Nie mogłem! Trzysta lat tradycji i jestem pierwszym wikingiem, który nie zabija smoków!

Astrid: I pierwszym, który na nich lata… No więc?

Czkawka: Nie zabiłem go, bo był tak samo wystraszony jak ja. Patrząc na niego… widziałem samego siebie.

Astrid: Na pewno teraz jeszcze bardziej się boi. Co zamierzasz z tym zrobić?

Czkawka: E… pewnie coś głupiego.

Astrid: Do prawdy? Bo myślałam, że to już zdążyłeś zrobić.

Czkawka: No to coś szalonego.

Astrid: I to jest odpowiedź.

Stoik: Kiedy zaatakujemy tą górę, rozpęta się piekło…

Pyskacz: W moich gatkach też. Dobrze, że wziąłem na zmianę.

Czkawka:(do Szczerbatka) Dobry pomysł mordko.

Stoik:(powstrzymując wsiadającego na smoka Czkawkę) Czkawka! Ja… przepraszam za… za wszystko.

Czkawka: Ja również.

Stoik: Nie musisz tego robić.

Czkawka: Jesteśmy wikingami. To ryzyko zawodowe.

Stoik: Jestem dumny, że mogę nazywać cię moim synem.

Czkawka: Dziękuję.

Stoik:(unosząc nieprzytomnego syna) On żyje! Uratowałeś mu życie. (wśród wikingów wybucha euforia) Dziękuję, że uratowałeś mi syna.

Pyskacz:(podchodzi, przygląda się krytycznie nogom Czkawki) Cóż… przynajmniej część.

Czkawka: No wiedziałem. Umarłem.

Stoik: Nie, chociaż bardzo się starałeś. I co o tym sądzisz?

Wiking:(w tle) Patrzcie! To Czkawka!

Stoik: Wygląda na to, że wszyscy potrzebowaliśmy odrobiny… (wskazuje na Czkawkę) tego.

Czkawka: Mam rozumieć, że chodzi ci o mnie?

Pyskacz: W większości. (pokazuje na protezę) Ta część to moja zasługa. Tylko trochę w takim czkawkowskim stylu. Nada się?

Czkawka:(żartem, krytycznie patrząc na protezę) No zmieniłbym to i owo…

(Wikingowie się śmieją. Astrid podchodzi z tyłu Czkawki i uderza go w bark)

Astrid: To za to, jak mnie wystraszyłeś.

Czkawka: Zawsze mnie będziesz tak traktować? (Astrid przerywa, całując go w usta) Chyba się jednak przyzwyczaję.

(z domu wyskakuje Szczerbatek)

Wiking 1: Nocna Furia!

Wiking 2: Kryć się!

(Szczerbatek podskakuje do Czkawki, Pyskacz wręcza chłopakowi nowy ogon i siodło.)

Pyskacz:Witaj w domu.

Zobacz też

Shrek
Madagaskar