Jadwiga Zamoyska

polska działaczka społeczna, pedagog

Jadwiga Zamoyska (z domu Działyńska; 1831–1923) – polska arystokratka i działaczka katolicka. Służebnica Boża Kościoła katolickiego.

  • Ale zacność w chrześcijańskim słowa znaczeniu jest tak dla Żydów trudną, że co do mnie, tylko raz w życiu spotkałam takiego, który tego rodzaju uczucia wzbudzać mógł. Ale mimo to, nie mam i nie chcę mieć do nich nienawiści, chociaż wyznaję, że ich zwykły sposób zachowywania się uważam za klęskę dla nas; a to szczególniej dlatego, że my Polacy jesteśmy tacy nieodporni na rozkładowe wpływy, tacy leniwi, bezmyślni, tacy łatwi do wyzyskania.
Jadwiga Zamoyska
  • Co zaś do żydowskich przymiotów, które Pani wymieniasz, np. przedsiębiorczości, wytrwałości, wstrzemięźliwości itp., niewątpliwie powinniśmy je naśladować i starajmy się o to.
  • Zupełnie podzielam Pani zdanie, że Żydzi tak jak i inni ludzie są naszymi bliźnimi i że prześladowanie ich jest niegodziwością.

O Jadwidze Zamoyskiej

edytuj
  • Podstawowe jej dzieło O wychowaniu jest podręcznikiem przeznaczonym dla rodziców i wychowawców. Zasady wychowawcze oparła autorka o prawdy wiary zawarte w katechizmie. Podzieliła swoją pracę na cztery częś­ci: pierwsza – wstępna mówi o celach i zadaniach wychowawczych, druga o zasadach wiary katolickiej, trzecia o potrzebie zachowania przykazań i czwarta o grzechu. Książka ta miała kilka wydań przed drugą wojną światową i była przetłumaczona na język francuski, włoski i hiszpański.
  • W dziele O pracy znajdziemy zgodność z podstawowym przekona­niem, zawartym w encyklice Laborem exercens, że źródeł godności pracy ludzkiej, nie należy szukać, tak jak to czyni wiele współczesnych teorii społecznych, w wymiarze przedmiotowym, ale nade wszystko w pod­miotowym. To bowiem głównie i pierwszoplanowo człowiek, dosko­nalący się moralnie w aspekcie celu ostatecznego, którym jest Bóg, jest celem każdej pracy.