Jadwiga Gryn
polska aktorka
Jadwiga Gryn (ur. 1984) – polska aktorka.
- Dla mnie busolą jest żyć w zgodzie z samą sobą.
- Źródło: Czas ochrony prywatności – wywiad z Jadwigą Gryn
- Zobacz też: busola
Jadwiga Gryn (2008)
- Na nasze przedstawienie dyplomowe przyszła pani Grażyna Szymańska, drugi reżyser M jak miłość. Przed spektaklem, jak zwykle byłam wyciszona, spokojna… gdy w tym samym momencie moje koleżanki szybko „chwytały w locie” numery telefonów w związku z castingiem do serialu. Pani Grażyna szukała optymistycznie nastawionej, energicznej dziewczyny. Jestem pewna – w jej głowie na pewno nie zaświtała myśl: „to ten typ”. Tymczasem, po spektaklu odebrałam telefon z propozycją castingu do nowej roli w M jak miłość… właśnie od niej. Dodam jeszcze, że w moim przedstawieniu dyplomowym miałam swoje tylko pięć minut, ale za to niezwykle ekspresyjne – śpiewałam, tańczyłam, wszędzie było mnie pełno, grałam czternastoletnią… nierządnicę
- Obozy przetrwania, na których hartowałam ducha, nie pozwalają mi na nieuzasadniony strach.
- Od lat, niezmiennie, to samo nazwisko: Janusz Gajos. Pewnego razu, oglądając jego grę, zdałam sobie sprawę, jak wiele warstw potrafi nałożyć na swoją postać i – równocześnie – jak bardzo potrafi się w niej sam obnażyć. Nie miałam wątpliwości, że swojego bohatera obdarzył najgorszymi prywatnymi cechami samego siebie, byłam skłonna go – jako człowieka – znielubić, ba! Znienawidzić. Ten stan trwał u mnie dwa, trzy lata. Kiedy przy następnej okazji obejrzałam jego kolejny występ, zrozumiałam, że mam do czynienia z kimś równie przekonującym, „prawdziwym” lecz krańcowo innym. Wszystko okazało się kolejną warstwą, pod którą daleko jeszcze było do prawdziwego Janusza Gajosa…
- Tak się szczęśliwie złożyło, że kolejne role, które dostawałam, były znakomitą platformą do starcia się z moimi kompleksami. Na początku było trudno. Płakałam, tupałam, szarpałam się ze sobą. Po czasie jestem pewna: było warto. Nauczyłam się siebie, wiem już, jakim chcę być człowiekiem, jak chcę żyć.
Zobacz też: