Wikicytaty

Józef Robakowski

Józef Robakowski (ur. 1939) – polski artysta multimedialny, fotograf, autor filmów, obrazów, instalacji, cyklów fotografii i działań akcyjnych; pedagog, profesor PWSTViT w Łodzi.

  • Filmujmy więc wszystko – a okaże się, że filmujemy zawsze samych siebie. Taki sfilmowany filmujący człowiek żyje dopiero w pełni na ekranie i ma podobną do ciebie posturę, ale inny charakter i osobowość. To niezmiernie interesujące, że przez ekran można polemizować samemu z sobą. Filmuj więc i bacznie przyglądaj się krytycznie z całą świadomością, że ty z ekranu jesteś wspanialszy niż w naturze, ponieważ masz większe możliwości w zapamiętywaniu czasu minionego. Wreszcie weź i to pod uwagę, że twoja pamięć staje się często pamięcią oglądającego te filmy.
    • Opis: w 1981.
    • Źródło: Karol Sienkiewicz, Józef Robakowski, culture.pl, czerwiec 2008.

O Robakowskim

edytuj
  • W myśleniu o sztuce towarzyszyła Robakowskiemu zawsze idea mocy. „Energia emisyjna czystego światła” albo energia jako element biologiczny. Entuzjazm energetyczny rozsadza i w(y) lewa się w formę. To czysta moc pomnożona. Robakowski ogrywa witalność i wigor energetyczny we wszelkich możliwych aspektach.
  • Wychowany na przedwojennej polskiej awangardzie lat 20. i 30., z pracami Themersonów na czele, absolwent historii sztuki, twórca i animator życia artystycznego, którego główny etap twórczy przypada na lata komunizmu, nigdy nie porzucił swojej podstawowej zasady, nie tyle nawet stricte artystycznej, ile życiowej – zasady permanentnego eksperymentowania i szlifowania własnego języka. Jeśli robić sztukę, to tylko po swojemu, a jednocześnie ciągle poszukiwać i poszerzać granice procesu twórczego w kierunku multimedialności i interdyscyplinarności. Fotografia, akcjonizm, performance, happening, instalacje – zawsze chodziło o otwieranie się na inne dziedziny doświadczenia, które można połączyć z ideą kina.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Józef_Robakowski&oldid=585342”