Ian Fleming

Ian Lancaster Fleming (1908–1964) – angielski pisarz, autor powieści kryminalnych.

Człowiek ze Złotym Pistoletem

(ang. The Man with the Golden Gun; tłum. Jarosław Kotarski)

Jak kogoś pokonacie, robicie z niego bohatera. Dla mnie osobiście zupełnie bez sensu. U mnie wróg to wróg i kropka.

– Scaramanga, Francisco Scaramanga. Słyszałeś kiedyś o mnie?
– Nie bardzo, a powinienem?
– Niektórzy z tych, co nie słyszeli, są martwi.
– Cała masa ludzi, którzy o mnie nie słyszeli, także.(...) Chciałbym, żebyś przestał gadać takie bzdury. Na przykład 700 milionów Chińczyków z pewnością nie słyszało o żadnym z nas.

Diamenty są wieczne (1954)

(ang. Diamonds are Forever; tłum. Robert Stiller)

To oszałamiający moment w przygodzie miłosnej, kiedy po raz pierwszy, w miejscu publicznym, w restauracji albo w teatrze, mężczyzna opuszcza dłoń i kładzie ją na dziewczęcym udzie, a ona umieszcza dłoń na dłoni mężczyzny i przyciska ją do siebie. Te dwa gesty mówią wszystko, co było do powiedzenia. Zgoda na wszystko. Wszystkie umowy są zawarte. I długa minuta milczenia, w której krew śpiewa.

W większości małżeństw dwoje ludzi nie dodaje się, tylko odejmuje się od siebie.

Goldfinger (1959)

(tłum. Robert Stiller)

Bond nigdy nie dowierzał mężczyznom niskiego wzrostu. Od dziecka wyrastają z kompleksem niższości. Przez całe życie usiłują być więksi: więksi od innych, którzy z nich szydzili w dzieciństwie. Napoleon był niski, Hitler też. Wszystkie nieszczęścia na świecie są dziełem niskich mężczyzn.

Człowiek dotarł na szczyt Everestu i zgłębił otchłanie mórz. Człowiek wystrzelił rakiety w przestrzeń kosmiczną, udało mu się rozszczepić atom. Ludzie robią wynalazki, opracowują projekty nowych urządzeń, tworzą rzeczy nowe w każdej dostępnej dla siebie dziedzinie i w każdej dziedzinie triumfują, biją rekordy, czynią cuda. Powiedziałem, że dzieje się tak w każdej dziedzinie, lecz jest jedna, którą wszyscy zaniedbali. Tą dziedziną jest, jak to ogólnie nazywają, przestępstwo

James Bond, pokrzepiony dwiema szklaneczkami bourbona, siedział w sali odlotów lotniska Miami, rozmyślając o życiu i śmierci.

Jestem z południa. Wiesz co to dziewica według ichniejszych poglądów? To dziewczyna, która potrafi biegać szybciej niż jej braciszek. W moim przypadku szybszy był wujek. Miałam wtedy 12 lat, James, a to dużo za wcześnie.

Nie pijam herbaty. Herbata zamula. Co więcej, herbata była jedną z głównych przyczyn upadku Imperium Brytyjskiego. Bądź tak dobra i zrób mi kawę.

– Pan oszalał! Chce pan powiedzieć, że zamierza pan zabić 60 tysięcy ludzi?!
– A dlaczego nie? To dokładnie tyle, ile co dwa lata zabijają kierowcy na drogach Ameryki.

Operacja piorun (1961)

(ang. Thunderball; tłum. Robert Stiller)

Ci wyjątkowi ludzie zwykli miewać trzy podstawowe przymioty: postać niezwykłą fizycznie, swoisty luz wewnętrznej pewności siebie i emanujący potężny zwierzęcy magnetyzm. (...) Posiadali te cechy niektórzy wielcy ludzie w historii, z polityków Czyngis Chan, Aleksander Wielki, Napoleon. (...) Numer Dwa niewątpliwie posiadał te właściwości.(...) Nazywał się Ernst Stavro Blofeld.

Jedyny sposób, na to, aby rzucić palenie, to przestać i już nie zaczynać. Jeżeli pani chce udawać przez tydzień czy dwa, że porzuca palenie, to ograniczenie ich nic nie da. Tyle, że zanudza się innych i ciągle o tym myśli.(...) A drugi sposób to mieć papierosy za słabe, albo za mocne.

Pozdrowienia z Rosji (1957)

(ang. Of greeting from Russia lub From Russia, with love; tłum. Robert Stiller)

Anglicy nie interesują się bohaterami, jeżeli ci nie są piłkarzami, graczami w krykieta, bądź dżokejami. Jeśli ktoś zdobywa szczyty lub szybko biega, bywa bohaterem pewnych ludzi, nigdy natomiast mas. Dla tych bohaterem jest Królowa albo Churchill. Lecz bohaterowie wojen nie budzą w Anglii szczególnego zainteresowania.(...) W Anglii ani wojna jawna, ani tajna nie jest sprawą bohaterstwa. Anglicy nie lubią myśleć o wojnie, po jej zakończeniu zapominają imiona bohaterów wojennych najszybciej jak mogą.

Dobrzy szpiedzy nie pracują tylko dla pieniędzy – dla pieniędzy pracują tylko źli szpiedzy, a tych Amerykanie mają kilka dywizji.

Może mi napiszą na grobie: UMARŁ OD NADMIARU ŻYCIA.

Sam chciałeś te karty, czyli Casino Royale (1953)

(ang. Casino Royale lub Casino Royale or You asked for it; tłum. Rafał Śmietana)

– Lubię robić wszystko do końca, brać jak najwięcej ze wszystkiego, co robię. Myślę, że to sposób na życie. Ale brzmi to dość po pensjonarsku – dodała jakby na swe usprawiedliwienie. Pojawiła się mała karafka wódki z pokruszonym lodem w miseczce i Bond napełnił kieliszki.
– I tak się z tobą zgadzam – powiedział. – A teraz, Vesper, za powodzenie w kasynie.

Nie znoszę niczego po troszku, zwłaszcza jeżeli źle smakuje.

Otocz się istotami ludzkimi, mój drogi Jamesie, łatwiej walczyć dla nich niż dla zasad.

SMIERSZ bywa miłosierny tylko przypadkiem albo przez pomyłkę.

Szczęście jest sługą, a nie panem. Trzeba przyjąć je ze wzruszeniem ramion i wykorzystać do maksimum, jednocześnie zachowując świadomość, czym rzeczywiście jest, a nie mylić z błędnym rozpoznaniem szans na wygraną.

Żyj i pozwól umrzeć (1954)

(ang. Live and let die; tłum. Robert Stiller)

Anonimowość to podstawa w jego fachu. Każdy ślad jego prawdziwej tożsamości trafiający gdziekolwiek do akt zmniejsza jego użyteczność i w końcu zagraża życiu. Tu w Ameryce, gdzie wiedzą o nim wszystko, czuł się jak Murzyn, któremu czarownik ukradł cień. Jakaś żywotna część jego przeszła w cudze ręce jako zastaw. Tym razem u przyjaciół, owszem, ale jednak...

Gwiazdy mrugały, przesyłając mu alfabetem Morse'a niezrozumiały komunikat, on zaś nie miał klucza do tego szyfru.

Zaczynasz umierać w momencie, kiedy się rodzisz. I nie ma na to rady. Odtąd już całe życie to przekładanie talii ze śmiercią. Dlatego nie przejmuj się.

Żyje się tylko dwa razy (1964)

(ang. You only live twice; tłum. Robert Stiller)

– Chyba uświadamiacie sobie, że jesteście oboje kompletnymi świrami?
– Był nim także Fryderyk Wielki, jak również Nietzsche i van Gogh. Jesteśmy w dobrym, a nawet doborowym towarzystwie, panie Bond.

– Przecież jakieś wykształcenie otrzymałeś?
– Przeważnie w łacinie i grece. Wszystko na temat Cezara, Balbusa i tak dalej. Po ukończeniu szkoły, ani trochę nie pomogło mi to przy zamawianiu kawy w Rzymie czy w Atenach.

Inne

Ej, Angol! Jak się nazywasz?
– Bond. James Bond.
– Głupie nazwisko. Z Anglii, co?
- Źródło: Szpieg, który mnie kochał (1962; ang. The spy who loved me, tłum. Robert Stiller)

Jakże dawno minęły te czasy wiaderka i łopatki, jakże daleko zostawił za sobą te piegi, tę czekoladę mleczną Cadbury Flakes i musującą lemoniadę.(...) Dzisiaj jest dorosły, ma za sobą całe lata plugawych i niebezpiecznych wspomnień – on, agent i szpieg.
- Źródło: W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (1963; ang. On Her Majesty's secret service; tłum. Robert Stiller)

Są jednak pewne granice.
- Źródło: Dr NO (1958; ang. Dr NO; tłum. Robert Stiller)

Znasz takie chińskie powiedzenie: „Zanim zaczniesz się mścić, wykop dwa groby”? Zrobiłaś to czy masz nadzieję, że uda ci się przeżyć?
- Źródło: Tylko dla twoich oczu (1960; ang. For Your Eyes Only; tłum. Robert Stiller)