Ian Anderson
brytyjski muzyk rockowy, lider zespołu Jethro Tull
Ian Anderson (ur. 1947) – brytyjski muzyk rockowy.
- Bardzo się cieszę, że wymieniłeś jego nazwisko [Davida Bowie – przyp.]. To wyjaśni moje podejście, do pieniędzy (…). Spotkałem go tylko raz. To był 1973, może 1974. Byłem producentem płyty folk-rockowego zespołu Steeleye Span. Zamarzyli sobie w jednym utworze saksofonowe solo właśnie Davida Bowie. Udało mi się zdobyć jego numer telefonu, zadzwoniłem i powiedziałem: „Nie znasz mnie, ale ludzie, których płytę produkuję, pytają, czy nie zagrałbyś dla nich na saksofonie”. A Bowie na to: „Zgoda, kiedy i gdzie?”. Odpowiadam: „Wtedy, kiedy będziesz mógł”. A on: „Dziś po południu? O trzeciej?”. Pomyślałem ze strachem: Boże, facet zażąda ze 2000 funtów. Przyszedł o trzeciej, uśmiechnięty, zagrał tak, jak chcieliśmy, nie mówił nic o pieniądzach, uścisnął każdemu muzykowi rękę i poszedł sobie. I to był jedyny raz, kiedy się widzieliśmy. Nauczył mnie wtedy pięknej rzeczy. Jeżeli możesz komuś pomóc i chcesz, zrób to w prezencie. I dlatego nigdy nie prosiłem nikogo o pieniądze. Pomagając komuś w taki sposób, dajesz przecież tylko odrobinę tego, co i tak robisz w życiu.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Münster, 22 lutego 1997.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 156.
- Zobacz też: David Bowie
Ian Anderson (2006)
- Dwa tygodnie temu znalazłem list. Został wysłany do mnie dwa lata temu, ale przysypały go jakieś papiery i otworzyłem dopiero teraz. Była w nim prośba zespołu The Prodigy o taśmę z próbkami mojego fletu, których chcieli użyć na nowej płycie. Bardzo się zezłościłem, czytając ten list. I nie dlatego, że zespół The Prodigy chciał wykorzystać mój flet na swojej płycie, tylko dlatego, że kilka miesięcy wcześniej sam kupiłem w sklepie dwa albumy The Prodigy. Musiałem za nie zapłacić, a tak nie tylko byłbym na ich płycie, ale dostałbym darmowe egzemplarze autorskie.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Münster, 22 lutego 1997.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 158.