Hans Christian Andersen
duński pisarz i poeta
Hans Christian Andersen (1805–1875) – duński baśniopisarz.
- By mi dogodzić, gdym prosił o czary,
Dała mi babcia swoje okulary.- For denne ene Gang din Lyst jeg stiller, / Begyndte hun og gav mig sine Briller (duń.)
- Źródło: Kalosze szczęścia (duń. Lykkens Kalosker).
- Opis: tymi słowami Andersen pisał o swojej babci, z której opowiadań zasłyszanych w dzieciństwie czerpał później tematy do swoich baśni.
Hans Christian Andersen, 1869
- Chociaż się urodziło pomiędzy kaczkami, lecz z łabędziego jaja, więc i ono także łabędziem stać się musiało nakoniec!
- Det gjør ikke noget at være født i Andegaarden, naar man kun har ligget i et Svaneæg! (duń.)
- Źródło: Brzydkie kaczątko, tłum. Cecylia Niewiadomska, wyd. Gebethner i Wolff, 1908, s. 18.
- Moja ojczyzna, Dania, jest krajem prawdziwej poezji.
- Źródło: z pamiętnika Andersena
- Naiwność to tylko jedna cząstka mych baśni, humor bowiem stanowi ich sól.
- Źródło: z listu do Jonasa Collina
- Zobacz też: naiwność
- Od nożyczek Andersena
papier w bajkę się zamienia.
Wycinanka twa gotowa,
dziękuję za dobre słowa!- Fra H.C. Andersens Sax / Sprang et Eventyr strax / Du Klipningen fik / Du er den milde Kritik! (duń.)
- Źródło: podpis na jednej z wycinanek Andersena
- Podróżować to żyć.
- At reise er at leve. (duń.)
- Opis: słowa Andersena często przez niego powtarzane w kontekście jego zamiłowań do podróży.
- Teraz dopiero wiem, co to jest ciąg ptaków, teraz dopiero rozumiem, co to znaczy przemierzać ziemię!
- Opis: słowa Andersena, podróżującego dotychczas dyliżansem po Europie, kiedy po raz pierwszy wsiadł w Niemczech do pociągu.
- Wartość ma nie tylko sam podarunek ale też sposób, w jaki zostaje ofiarowany.
- Źródło: Autobiografia. Baśń mojego życia, Wydawnictwo Ravi, 2003, s. 187.
- Życie każdego człowieka jest baśnią napisaną przez Boga.
- Hvert menneskes liv er et eventyr skrevet med Guds finger. (duń.)
- Życie to najbardziej zdumiewająca bajka.
- Livet er det dejligste eventyr. (duń.)
- Zobacz też: życie
O Hansie Christianie Andersenie
edytuj- Pana jest chwała, a mój wstyd.
- Opis: słowa Meislinga, nauczyciela Andersena, w czasie przypadkowego spotkania po latach na ulicach Odense (kiedy Andersen był już znanym pisarzem), przepraszające go za złe traktowanie w szkole i uznające jego wyższą pozycję. Słowa te bardzo wzruszyły Andersena.
- w lamp gasnących nocy jasny węzeł
ciężkie liście podniesionych powiek
taką porą przyszedł Andersen
w snach najdalszych spokojny człowiek.- Autor: Jan Twardowski, Powrót Andersena, 1998
