Federico García Lorca

Federico García Lorca (1898–1936) – hiszpański poeta i dramatopisarz.

• I
  Domokrążny przekupień ogrodów
  zielnik swój niesie,
  z księgą zapachu krąży.
  
  Nocą przychodzą do jej gałęzi
  duszyczki starych ptaków.
  
  Śpiewają w tym zdławionym lesie,
  któremu trzeba źródeł płaczu.
  
  Jak małe noski dzieci
  
  splaszczone na matowych szybach,
  tak kwiaty owej księgi
  u szyby lat, której nie widać.
  
  Oto przekupień ogrodów
  zagląda z płaczem do księgi
  i omdlewają nad zielnikiem
  żywych kolorów przybłędy.
  
  II
  Oto przekupień czasu
  przynosi zielnik snów.
  
  Ja
  Gdzie zielnik twój, gdzie księga?
  
  Przekupień
  Trzymasz ją w swoich rękach.
  
  Ja
  Mam wolnych dziesięć palców
  
  Przekupień
  Sny w twoich włosach tańczą.
  
  Ja
  Ile minęło już stuleci?
  
  Przekupień
  Godzinę tylko ma mój zielnik.
  
  Ja
  Czy idę w zmierzch, czy do świtania?
  
  Przekupień
  Przeszłość jest nie do zamieszkania.
  
  Ja
  O gorzkie owoców ogrody!
  
  Przekupień
  Gorszy jest zielnik księżycowy.
  
  III
  Przyjaciel przyniósł mi po ciemku
  w tajemnicy zielnik dźwięków
  
  (Pst…Niech będzie cisza! Oto noc z nieba zwisa!)
  
  W świetle portu zagubionego
  wracają echa wszystkich wieków
  
  (Pst…Niech cisza wytrwa jeszcze!
  Oto noc chwieje się na wietrze!)
  
  Pst…Dajcie ciszy więcej!
  Gniew stary palce mi wykręca.
  • Źródło – wiersz -Książka z tomu Zielnik

Federico García Lorca w 1932

Pomnik Federico Garcíi Lorki
w Madrycie, na placu Santa Ana

• Ani ty, ani ja
  nie jesteśmy gotowi
  aby się spotkać.
  Ty… przecież wiesz…
  Kocham go bardzo!
  Idź dalej swoją drogą.
  Na dłoniach
  mam dziury
  po gwoździach.
  Czyż nie widzisz,
  że krwawię?
  • Źródło: wiersz Spotkanie

• A jeśli miłość nas oszuka?
  Kto życiu ma otuchy dodać,
  Kiedy ciemności nas pochłoną,
  By nas pogrążyć w wiedzy Dobra,
  Co może nie istnieje wcale,
  i Zła, co skrada się po schodach?
  • Źródło: wiersz – Pieśń jesienna z tomu Księga wierszy

• Aleją
  Śmierć kroczy.
  Zwiędłymi kwiatami pomarańczy
  głowa jej koronowana.
  Śpiewa i śpiewa
  pieśń,
  zawodzi jej gitara biała.
  • Źródło: wiersz Podzwonne

• Bardzo mało jest śpiewających aniołów,
  bardzo mało jest szczekających psów,
  tysiące skrzypiec mieści się w jednej dłoni.
  • Źródło: Lament
  • Zobacz też: anioł, pies, skrzypce

• Bez żadnego powiewu
  usłuchaj mnie!
  Serce, obracaj się.
  Serce, obracaj się.
  • Źródło: wiersz – Chorągiewka z tomu Księga wierszy

• Chrystus
  miał lustro
  w dłoniach obu.
  Pomnażał
  własne odbicie.
  Wyświetlał serce
  w czarnych spojrzeniach
  Wierzę!
  • Źródło: wiersz – Symbol z cyklu Suita luster

• Dzisiaj odczuwam w mym sercu
  gwiazd lekkie drżenie, lecz droga
  zatraca się w duszy mgieł,
  gubi się w gęstych obłokach.
  • Źródło: Pieśń jesienna
  • Zobacz też: droga, dusza, gwiazda, obłok, serce

• Gitara
  cuda sprawia,
  do płaczu marzenia namawia.
  Łkania zagubionych dusz
  wyrywają się z jej ust.
  • Źródło: wiersz Sześć strun

• Jak
  wachlarz faluje
  oliwek dojrzałych pole.
  Nad oliwkami wisi
  w deszczu lodowatym
  niebo utopione.
  • Źródło: wiersz Pejzaż

• Krzyż.
  (Koniec drogi.)
  
  Odbijający się w kanale życia
  (Wielokropek.)
  • Źródło: wiersz Krzyż

• Kiedy wschodzi księżyc,
  morze kryje ziemię
  i serce jest wyspą
  wśród nieskończoności.
  • Źródło: wiersz – Księżyc wschodzący, z tomu Pieśni (1921–1924)

• Kiedy na czole topól
  Marszczy się wiatr Południa.
  Gdy nasze serca oddadzą
  Żniwo swych westchnień.
  • Źródło: wiersz – Dwa wieczorne księżyce, z tomu Pieśni (1921–1924)

• Lament zaczyna
  gitara.
  Pęka jutrzenki
  czara.
  Nie oczekuj od niej
  milczenia –
  jest
  nie do uciszenia.
  • Źródło: wiersz Gitara

• Na
  rondzie
  pląsa
  dziewic sześć.
  Trzy smukłe
  i trzy puszyste.
  Marzeń minionych goniły treść
  lecz objął je Polifem złoty
  w ramiona swe sprężyste.
  Gitara!
  • Źródło: wiersz Tajemnica gitary

• Na wieży
  żółtej
  bije dzwon.
  
  Na wietrze
  żółtym
  kuranty grzmią.
  • Źródło: wiersz Dzwon

• Nie chciałem.
  Nie chciałem ci nic powiedzieć.
  • Źródło: Na uszko dziewczynie

• Są dusze, co mają
  modre gwiazdy z niebios,
  w liściach czasu zorzę
  poranną uwiędłą
  i czyste zakątki,
  co w swym wnętrzu strzegą
  szmeru snów minionych
  i tęsknot.
  • Źródło: Są dusze, co mają…

• Setki kochanków
  śpi snem wiecznym
  w ziemi suchej, ziemi ciepłej.
  (…)
  Setki kochanków
  śpi snem wiecznym,
  ostatecznym.
  • Źródło: wiersz De profundis

• Za każdym lustrem
  jest zmarła gwiazda
  i tęcza maleńka
  uśpiona.
  
  Za każdym lustrem
  jest wieczny spokój
  i gniazdo dalekich uciszeń,
  do których dotrzeć się nie da.
  (…)
  Lustro
  to matka-rosa,
  księga, która zasusza
  zachody słońc i echo kształtu
  • Źródło: wiersz – Kaprys z cyklu Suita luster

• Żaden poeta nie wie, czym jest poezja.