Ewa Miodońska-Brookes
polska akademiczka
Ewa Miodońska-Brookes (ur. 1939) – polska historyczka literatury, działaczka NSZZ Solidarność na UJ, pedagog; córka Jana Miodońskiego.
- Kreacje w dramatach Wyspiańskiego noszą na sobie ślady procesu epistemologicznego, poznawczego. Człowiek powinien sam siebie słuchać, sam siebie obserwować. Powinien być otwarty na impulsy płynące do niego ze świata – to konstytuuje pełny wymiar osobowy. Tak traktuje swoje postacie. Zawsze jest to bogate i konkretne wyobrażenie człowieczeństwa.
- Źródło: Anna Czabanowska-Wróbel, Nieprzerwany dialog. O Wyspiańskim i tajemnicach jego twórczości, „Alma Mater” nr specjalny, 2007, s. 18.
- (…) w pierwszym momencie uderzającym wrażeniem było to, że kiedy przyszliśmy od strony ulicy do późniejszej Rydlówki, domu nie było widać z ulicy, był całkowicie ukryty. Kiedy szło się ścieżką, wyboistą, troszkę pod górę, ponad chodnikiem, ten dom nagle wyłaniał się z drzew. Było piękne późne wrześniowe popołudnie. Niesamowite kolory, szczególny rodzaj światła, jakieś maleńkie mgiełki, dymy, które dochodziły z pobliskich pól, bo wtedy tam były jeszcze pola, i pojawiający się nagle w tym otoczeniu niewielki dom, troszkę jakby wkopany w ten teren, od razu wprawił nas w zupełnie wyjątkowy nastrój.
- Opis: o odwiedzinach domu, w którym odbyło się wesele Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną.
- Źródło: Anna Czabanowska-Wróbel, Nieprzerwany dialog. O Wyspiańskim i tajemnicach jego twórczości, „Alma Mater” nr specjalny, 2007, s. 16, 17.
- W listach Wyspiańskiego zobaczyłam, że te granice [między poezją a mową potoczną] są, po pierwsze, całkowicie nieostre, a po drugie, że w sposób zaskakujący to, co zwyczajne, to, co anegdotyczne, czy to, co odnosi się do sfery codziennego otoczenia, może być ujęte w formę poetycką, a poezja kreująca jakiś niezwykły, odrealniony świat kryje się w tych tekstach prozatorskich, w tym pozornie potocznym dialogu z drugim człowiekiem, jakim jest każdy list. I to był kolejny punkt, który zmieniał mój sposób spojrzenia na tego pisarza.
- Źródło: Anna Czabanowska-Wróbel, Nieprzerwany dialog. O Wyspiańskim i tajemnicach jego twórczości, „Alma Mater” nr specjalny, 2007, s. 17.