Ewa Domańska
polska historyk, teoretyk historiografii, metodolog nauk humanistycznych, profesor nauk humanistycznych
Ewa Domańska (ur. 1963) – polska intelektualistka, badaczka przeszłości, teoretyk i historyczka historiografii.
- (…) dotknięci zostaliśmy efektem Foucault, to jest szeregiem niesprzyjających i obezwładniających skutków nadinterpretowanej i zaadaptowanej do realiów amerykańskich deterministycznej i totalizującej wizji władzy oraz koncepcji relacji wiedzy-władzy.
- Źródło: Historia egzystencjalna. Krytyczne studium narratywizmu i humanistyki zaangażowanej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, s. 156.
Ewa Domańska
- Od dawna jestem przywiązana do tej idei [epistemologii cnoty, przyp. TS]. Analizując różnego rodzaju historie niekonwencjonalne, doszłam swojego czasu do wniosku, że szczerość jest nie tylko użyteczną kategorią analizy, lecz staje się pryncypium pracy historyka, ważniejszym od dążenia do prawdy, gdyż jest ona warunkiem jej osiągnięcia. Szczerość intelektualna (intellectual honesty) to zarazem cnota i wartość, która – obok rzetelności, sumienności, odwagi intelektualnej, otwartości, krytyczności, umiarkowania i odpowiedzialności – staje się dla historyka po prostu obowiązkiem.
- Źródło: Historia egzystencjalna. Krytyczne studium narratywizmu i humanistyki zaangażowanej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, s. 177.
- (…) zamiast postmodernistycznej idei konstruowania podmiotu i marksistowskiej wizji społeczeństwa fundującego się na konfliktach i zmiany świata przez walkę ciemiężców i ciemiężonych wolę ekologiczną ideę symbiotycznych relacji i wspomagającej przetrwanie kooperacji, a także (współ) kształtowania świata, przede wszystkim przez przemianę wspólnoty i samego podmiotu.
- Źródło: Historia egzystencjalna. Krytyczne studium narratywizmu i humanistyki zaangażowanej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, s. 144.
- (…) zespół tendencji i kierunków badawczych związanych z prądem umysłowym, postawą intelektualną i etyczną zwaną posthumanizmem. Buduje ona wiedzę, która krytykuje i (lub) odrzuca centralną pozycje człowieka w świecie, stąd charakterystyczne są dla niej wszelkie podejścia nie – czy anty-antropocentryczne. Można zatem określić posthumanistykę jako humanistykę nie-antropocentryczną.
- Opis: definicja posthumanistyki.
- Źródło: Historia egzystencjalna. Krytyczne studium narratywizmu i humanistyki zaangażowanej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, s. 13.