Edward I Długonogi

Edward I Długonogi (1239–1307) – król Anglii od 1272 z dynastii Plantagenetów.

• Bądź zawsze wierny swemu słowu.
  • Keep troth... (ang.)
  • Opis: dewiza króla.
  • Źródło: André Maurois, Dzieje Anglii, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1957, tłum. Wacław Rogowicz, s. 148.

Edward I Długonogi

• Ten głupiec popełnił to szaleństwo? Jeżeli nie stawi się do mnie, my pójdziemy do niego.
  • Opis: reakcja na bunt Johna Balliola.
  • Źródło: André Maurois, Dzieje.., op. cit., s. 159.

• Tu spoczywa Edward Pierwszy, Młot na Szkotów. Bądź wierny danemu słowu.
  • Eduardus Primus Scotorum Malleus hic est. Pactum serva. (łac.)
  • Opis: napis, jaki sobie ułożył, by pojawił się na jego nagrobku.
  • Źródło: André Maurois, Dzieje.., op. cit., s. 160.

O Edwardzie I Długonogim

• Edward Plantagenet (nazywany tak ponieważ hołdował andegaweńskiej tradycji noszenia ozdób w kształcie gałązek janowca, planta genista) był człowiekiem surowym i miłującym wojnę. Wrócił z zagranicznych wypraw wojennych, aby się koronować. Z racji nienawiści do Szkotów jeszcze za życia zyskał przydomek Pogromcy Szkotów. Gromił też Walijczyków. Łamał obietnice, o ile było to korzystne z punktu widzenia polityki. Obdzierał ze skóry, wieszał i ćwiartował zarówno szkockich, jak walijskich przywódców, ku przestrodze wszystkich tych, którzy mieliby ochotę się zbuntować. Wypędził z Anglii Żydów i wymordował siedem tysięcy ludzi w Derwick po bitwie w tej miejscowości. Mimo to, kiedy umierał w 1307 roku zostawiał po sobie Anglię lepiej rządzoną, niż kiedy obejmował tron. Wprowadził też zwyczaj nadawania następcom tronu tytułu księcia Walii.
  • Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, tłum. Grażyna Jagielska, s. 34.

• Król był człowiekiem niezwykle porywczym, a jego wybuchy irytacji pozostawiły ślady w dokumentach finansowych królestwa: "Item, dla naprawy szkody poniesionej przez Koronę, gdy Król w swym gniewie cisnął do kominka...".
  • Autor: Paul Johnson, Bohaterowie, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, s. 166