Echidna

Echidna – kobieta-smok z mitologii greckiej.

• [Gaja] też inny zrodziła stwór niepokonany, ogromny,
  niepodobny ni ludziom, ni nieśmiertelnym bogom
  w grocie wydrążonej – boską gwałtowną Echidnę,
  wpół bystrooką dziewczynę młodą, o pięknych policzkach,
  wpół ogromnego węża, wielkiego i potężnego,
  w cętki, okrutnego – w głębinach ziemi przeświętej.
  Tam to ma ona grotę pod wydrążoną skałą,
  z dala od nieśmiertelnych bogów i ludzi śmiertelnych,
  tam to jej dali bogowie mieszkać w przesławnym domostwie.
  W kraju Arimów pod ziemią kryć musi się straszna Echidna,
  nieśmiertelna dziewczyna, co nigdy się nie zestarzeje.
  • Autor: Hezjod, Narodziny bogów (Theogonia), przeł. Jerzy Janowski, Warszawa 1999, s. 40.
  • Zobacz też: Gaja

Echidna,
rzeźba Pirro Ligorio (1555)

• Mówią, że ona z Tyfonem się połączyła w miłości –
  srogi zuchwały zbrodniarz z dziewczyną o skrzących się oczach –
  z nim brzemienna wydała na świat potomstwo gwałtowne:
  psa pierwszego – Orthosa powiła dla Geryjona,
  zaś drugiego zrodziła potwora, strach imię wymówić,
  mięso surowe żrącego – Kerbera o głosie spiżowym,
  psa okrutnego Podziemia, głów mającego pięćdziesiąt;
  trzecią zaś urodziła Hydrę dzieł strasznych świadomą,
  z Lerny – ją to chowała Hera o białych ramionach
  w swej nienawiści ogromnej do potężnego Herakla.
  Ale ją zgubnym spiżem syn Dzeusa życia pozbawił,
  syn Amfitriona, z pomocą kochanka Aresa, Jolaja,
  i rad Ateny, co zdobycz zabrała sobie – Herakles.
  Tamta też urodziła Chimerę ogniem ziejącą
  nie do zgaszenia, ogromną i szybkonogą, i silną.
  • Autor: Hezjod, Narodziny bogów (Theogonia), przeł. Jerzy Janowski, Warszawa 1999, s. 41.
  • Zobacz też: Tyfon