Dyskusja:Palenie Judasza

Do ewentualnego włączenia do hasła. Wcześniej w haśle wieszanie Judasza Zerо πiσ 13:49, 4 cze 2021 (CEST)

• Była to kukła wielkości człowieka, zrobiona ze słomy i obleczona w czarne, zniszczone ubranie.
  • Autor: Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka (2005) s. 94

• Często powtarzany przez Żydów dwuwiersz przed zbliżającymi się Świętami Wielkanocnymi „Kiedy to tego świętego Co to kradną na niego”.
  • Autor: Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka (2005) s. 94

• Judaaasz, Judaaasz, zdawało się, że zebrany przed kościołem tłum dzieci i młodzieży wzywał Judasza na jakąś walkę czy też ostateczną rozprawę.
  • Autor: Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka (2005) s. 94

• Kiedy u wylotu ulicy ukazała się biegnąca grupa wlokąca Judasza, na rynku zrywał się nieopisany krzyk, wysoko wznosiły się kije i sękate palice.
  • Autor: Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka (2005) s. 95

• Kukłę wieszano na kasztanie i znowu bito. Kiedy ogień objął kukłę do połowy, odcinano ją z drzewa i wrzucano do rzeki.
  • Autor: Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka (2005) s. 95

• Przybyli gromadzili się przed głównym wejściem do kościoła parafialnego, a kilkunastu starszych chłopców udawało się na ulicę Targową w pobliżu rzeźni po „Judasza”.
  • Autor: Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka (2005) s. 94