Dźwięki i ślady (szw. Klanger och spar) – cykl wierszy Tomasa Tranströmera opublikowany w 1966. Tłumaczenia polskie ze zbioru Wiersze i proza 1954–2004, Wydawnictwo a5, Kraków 2012
Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.
Czym jest ja? Czasem dawno temu na kilka sekund byłem bardzo blisko tego, czym JA jest, czym JA jest, czym JA jest. Lecz gdy już wreszcie JA dostrzegłem JA się rozwiało i powstała dziura przez którą spadłem w dół jak Alicja.
Źródło: Portret z komentarzem, tłum. L. Neuger
Student czyta nocą. Czyta i czyta aby być wolnym i po dyplomie stać się szczeblem dla następnego człowieka. Trudne przejście. Ten kto już dotarł ma długą drogę przed sobą.
Źródło: Z dziennika afrykańskiego (1963), tłum. L. Neuger
Łatwo kochać fragmenty które były długo w drodze. Inskrypcje na dzwonach kościelnych i przysłowia w poprzek świętych i wielotysiącletnie nasiona.
Źródło: Hommages, tłum. L. Neuger
To niesłychane poczuć, jak rośnie mój wiersz gdy mnie ubywa. Rośnie, zajmuje moje miejsce. Wypiera mnie. Wypycha mnie z gniazda. Wiersz jest gotowy.
Źródło: Poranne ptaki, tłum. M. Wasilewska-Chmura
Być zawsze widocznym – żyć w roju oczu - to musi nadawać szczególny wyraz twarzy.
Źródło: Samotność, tłum. M. Wasilewska-Chmura
Człowiek poznaje świat zawodem jakby rękawiczką. W południe chwilę odpoczywa a rękawiczki odkłada na półkę. Tam rosną gwałtownie, rozprzestrzeniają się i zaciemniają cały dom od środka.
Źródło: Otwarte i zamknięte przestrzenie, tłum. L. Neuger
