Cleo od 5 do 7
film francuski z 1962, reż. Agnès Varda
Cleo od 5 do 7 – francuski film psychologiczny z 1962 roku w reżyserii i ze scenariuszem Agnès Vardy.
Wypowiedzi postaci
edytujCleo
edytuj- (głos wewnętrzny) Czekaj śliczny motylku. Brzydota to rodzaj śmierci. Póki jestem piękna, żyję pełniej niż inni.
- Minute beau papillon: être laide, c’est ça la mort. Tant que je suis belle, je suis vivante et dix fois plus que les autres. (fr.)
- Źródło: rozdział I
- (głos wewnętrzny) We wszystkim mi do twarzy. Przymierzanie mnie ekscytuje.
- Tout me va, ah, c’est agréable, je me saoulerais d’essayer des chapeaux et des robes. (fr.)
- Źródło: rozdział III
- Wszyscy mnie rozpieszczają. Nikt mnie nie kocha.
- Tout le monde me gâte, personne ne m’aime. (fr.)
- Źródło: rozdział VII
- Zakładam czerń. Pasuje do waszych piosenek. Łzy miłości „Sama, brzydka, blada”.
- Je me mets en noir… pour vos chansons, je serai dans la note… Un cri d’amour „Seule, laide et livide…”. (fr.)
- Źródło: rozdział VII
Dialogi
edytuj- Cleo: Ale z niego brzydal.
- Maurice: „Brzydota jest pięknem, piękno brzydotą”. Szekspir.
- Źródło: rozdział VI
- Zobacz też: Makbet
- Cleo: Dlaczego?
- Antoine: Żałuję, że wyjeżdżam. Chciałbym być przy pani.
- Cleo: Jest pan. Wydaje mi się, że już nie czuję strachu. Czuję się szczęśliwa.
- Pourquoi?
- Je regrette de partir, je voudrais être avec vous.
- Vous y êtes. Il me semble que je n’ai plus peur. Il me semble que je suis heureuse. (fr.)
- Opis: ostatnie słowa w filmie
- Źródło: rozdział XIII
- Antoine: Ładny pierścionek.
- Cleo: Perła z ropuszkiem.
- Antoine: Pani i ja.
- Oh, elle est jolie cette bague.
- C’est une perle et un crapaud. (fr.)
- Vous et moi.
- Źródło: rozdział XII
- Cleo: Mam na imię Florence. Mówią mi Cleo, jak Kleopatra.
- Antoine: Co za program! Florencja, to Włochy, renesans, Botticelli, róża. A Kleopatra to Egipt, Sfinks, żmija, tygrysica. Wolę Florencję. Przedkładam florę nad faunę.
- Mon nom c’est Florence. Mais on m’appelle Cléo pour Cléopâtre.
- Quel programme! Florence, c’est l’Italie. La Renaissance, Botticelli; une rose. Cléopâtre, c’est l’Egypte, le Sphinx… et l’aspic; une tigresse. Non, moi je préfère Florence. Je préfère la flore à la faune. (fr.)
- Źródło: rozdział XIII
- Antoine: Nagość powinna być dla wszystkich, jak lato.
- Cleo: Co to znaczy?
- Antoine: Nagość sprowadza się do podstaw. To miłość, narodziny, świt, słońce, plaża, te rzeczy.
- La nudité, c’est comme l’été, il faudrait que tout le monde en ait.
- Qu’est-ce que ça veut dire?
- Quand on est nu, c’est simple. L’amour, la naissance, l’eau, le soleil, la plage, tout ça. (fr.)
- Opis: scena w autobusie
- Źródło: rozdział XIII
- Zobacz też: nagość
- Antoine: Wierzy pani w karty?
- Cleo: Boję się wszystkiego: ptaków, burz, wind, igieł, a teraz doszedł strach przed śmiercią.
- Antoine: W Algierii bałaby się pani ze mną cały czas.
- Cleo: Potworne.
- Antoine: Nie chcę umrzeć za nic. Śmierć na wojnie jest smutna, wolałbym umrzeć dla kobiety. Umrzeć z miłości.
- Vous croyez aux cartes ?
- Oui j’ai peur de tout, des oiseaux, de l’orage, de l’ascenseur, des aiguilles, puis maintenant cette énorme peur de mourir.
- Si vous étiez avec moi en Algérie vous auriez tout le temps peur alors.
- Quelle horreur…
- Moi c’est plutôt mourir pour rien qui me désole. Donner sa vie à la guerre c’est un peu triste, j’aurais préféré la donner à une femme. Mourir d’amour. (fr.)
- Źródło: rozdział XII