Carl Schmitt

Carl Schmitt (1888–1985) – niemiecki filozof polityczny, prawnik i politolog, teoretyk państwa autorytarnego, współtwórca tzw. teologii politycznej, działacz NSDAP.

• Jeżeli wieczne lampki na wszystkich katolickich ołtarzach zasilane będą prądem z tej samej elektrowni co wszystkie teatry i knajpki w mieście, wówczas również katolicyzm stanie się względnie zrozumiałym i normalnym elementem świata podporządkowanego ekonomii.
  • Źródło: Rzymski katolicyzm i polityczna forma, w: Teologia polityczna i inne pisma, tłum. M. Cichocki, wyd. Aletheia, Warszawa 2012, s. 117.

Carl Schmitt (1904)

• Kto mówi ludzkość, ten chce oszukać.
  • Źródło: Peter Sloterdijk, Kryształowy pałac. O filozoficzną teorię globalizacji, przeł. Borys Cymbrowski, wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2011, s. 326.
  • Zobacz też: ludzkość

• Liberalizm z wszystkimi jego sprzecznościami i kompromisami jest zjawiskiem chwili. Odpowiedzią na pytanie „Chrystus czy Barabasz?” jest tutaj propozycja negocjacji, poszukiwania kompromisu w ramach parlamentarnej komisji. Taka postawa nie jest wszelako przypadkowa, lecz wynika z liberalnej metafizyki.
  • Źródło: Politische Theologie. Vier Kapitel zur Lehre von der Souveränität, 1922, s. 80.
  • Zobacz też: liberalizm

• Myśl liberalna systematycznie i konsekwentnie lekceważy lub pomija państwo oraz politykę, natomiast z wyjątkowym uporem nawiązuje do dwóch, wyraźnie spolaryzowanych, heterogenicznych sfer, do etyki i gospodarki – świata duchowego i świata interesów, do wiedzy i własności. Krytyczny i nieufny stosunek do państwa i polityki łatwo można wytłumaczyć regułami samego systemu liberalnego, w którym indywiduum pozostaje terminus a quo [punktem wyjścia] i terminus ad quem [celem].
  • Źródło: Pojęcie polityczności, w: Teologia polityczna i inne pisma, tłum. M. Cichocki, wyd. Znak, Kraków 2000, s. 241.

• Polityczność można zrozumieć tylko przez antagonizm, przez odniesienie się go do realnej możliwości i jednoczenia się ludzi według różnicy między przyjacielem i wrogiem, niezależnie od tego, jak oceniać będziemy polityczność z punktu widzenia religii, moralności, norm estetycznych czy ekonomii.
  • Źródło: Pojęcie polityczności, w: Teologia polityczna i inne pisma, tłum. M. Cichocki, wyd. Znak, Kraków 2000, s. 206, 207.

• Ten, kto decyduje o stanie wyjątkowym, jest suwerenny.
  • Źródło: Politische Theologie. Vier Kapitel zur Lehre von der Souveränität, 1922, s. 33.

• W przypadku liberalizmu możemy mówić o polityce jedynie jako o polemicznym przeciwstawieniu się wszelkim ograniczeniom indywidualnej wolności ze strony państwa czy religii. Jest to zawsze polityka handlowa, polityka wobec Kościoła, polityka edukacyjna, kulturalna. W żadnym wypadku nie jest to polityka liberalna jako taka, a jedynie liberalna krytyka polityki.
  • Źródło: Pojęcie polityczności, w: Teologia polityczna i inne pisma, tłum. M. Cichocki, wyd. Znak, Kraków 2000, s. 241.