Bolesław Kontrym

wojskowy polski, cichociemny, oficer AK

Bolesław Kontrym – ps. „Żmudzin”, „Biały”, „Bielski”, „Cichocki” (1898–1953) – polski oficer Armii Czerwonej (1918–1922), następnie oficer Polskiej Policji Państwowej w II Rzeczypospolitej, major piechoty Wojska Polskiego, cichociemny, żołnierz Armii Krajowej.

Bolesław Kontrym (ok. 1943)

O Bolesławie Kontrymie

edytuj
  • Część świadków obciążających go (Kontryma) w czasie procesu w 1952 r. obecnie zeznała, że byli wówczas terroryzowani przez pracowników UB. Przed sądem odwołali swoje zeznania i w swoich procesach rehabilitacyjnych także zostali uniewinnieni. (A Bolesław Kontrym) dzielnie, mężnie walczył z okupantem i był jednym z najodważniejszych członków Armii Krajowej. Uniewinnienie stanowi Dlań akt pełnej rehabilitacji i przywraca mu honor i cześć, a Jego Rodzinie moralną satysfakcję.
  • Mówił, że na rzecz ojczyzny nie należy działać poza jej granicami, ale właśnie w kraju. Tym samym po II wojnie światowej zdecydował się powrócić do Polski, czym skazał się na śmierć. Nic innego nie mogło spotkać człowieka, który ponad 20 lat prowadził działalność wywiadowczą przeciwko komunistom. Dlatego liczył na protekcję brata, co jednak nie pomogło.