Benh Zeitlin
Benh Zeitlin (ur. 1982) – amerykański filmowiec, kompozytor, animator, założyciel niezależnej grupy artystycznej Court 13, laureat nagrody na festiwalach w Sundance i Cannes.
- Gdy masz sześć lat, nie wiesz jeszcze nic na temat życia ani nie znasz sposobów racjonalizowania swoich emocji. Tkwisz w absolutnie wrażeniowej przestrzeni i to tej polityce się poddajesz. Wszystko jest proste i czyste – znacznie prawdziwsze niż to, z czym obcujemy na co dzień jako dorośli ludzie, obudowani konkretnym systemem, wartościami, tradycjami czy zależnościami.
- Źródło: Anna Bielak, Wędrówka wspomnień, Dwutygodnik.com nr 93/2012
- Należy go [film] kręcić niejako zgodnie z tym, jak płynie życie jego bohaterów i większość rzeczy na planie robić własnymi siłami. Nigdy nie jest on gigantycznym konstruktem wypełnionym tysiącami statystów i technicznych. Trzeba czerpać siłę z chaosu, wprowadzić go niejako w system krwionośny filmu i odpowiednio wykorzystać jego potencjał. Nasze nastawienie zakłada rezygnację z filmowej precyzji i zastąpienie jej siłą mięśni, fizyczną pracą wyciskającą siódme poty z każdego, kto próbuje zapisać na taśmie ulotne wrażenia… Więcej tu przypadku niż decyzji i testowania pierwotnych założeń. Główną rolę zawsze odgrywa proces zainicjowany decyzją, że przeżycie przygody wraz z bohaterami własnego filmu jest nie tylko środkiem, ale i celem reżysera.
- Źródło: Anna Bielak, Wędrówka wspomnień, Dwutygodnik.com nr 93/2012
- Zobacz: film
- Uwielbiam w kinie to, że fabuła filmu jest przestrzenią do dyskusji nad najpoważniejszymi kwestiami tego świata. Lubię zadawać pytania, na jakie ani nauka ani religia nie są w stanie udzielić odpowiedzi. Nie chcę tego za nie robić, ale cenię sobie możliwość wkładania kija w mrowisko i poruszenia niewygodnych czy trudnych do zdefiniowania aspektów rzeczywistości.
- Źródło: Anna Bielak, Wędrówka wspomnień, Dwutygodnik.com nr 93/2012
- W kręgu moich estetycznych inspiracji na pewno kryje się zaś fantasmagoryczna twórczość Emira Kusturicy i jego „Czarny kot, biały kot”. Specyficzny chaos, który odnajduję w jego filmach, ogromnie mnie inspiruje. Bardzo cenię też styl gry aktorskiej w filmach Johna Cassavetesa, ale i zwartą konstrukcję narracyjną typową dla amerykańskich komedii z lat czterdziestych (mam tu na myśli filmy Franka Capry i Johna Sturgesa).
- Źródło: Anna Bielak, Wędrówka wspomnień, Dwutygodnik.com nr 93/2012
Zobacz też: