Barbarzyńca
w antyku cudzoziemiec, nie-Rzymianin i nie-Grek, potocznie ktoś niecywilizowany
Barbarzyńca – w starożytności: człowiek spoza cywilizacji grecko-rzymskiej; ogólnie: dzikus, człowiek niecywilizowany, prymitywny, a także okrutny, bezwzględny.
- Barbarzyńcami nazywamy tych, których zwyczaje różnią się od naszych.
- Autor: Benjamin Franklin
Atak barbarzyńców
- Nie dzielę ludzi na Greków i barbarzyńców. Nie interesuje mnie pochodzenie czy rasa mieszkańców. Ja wyróżniam ich tylko na podstawie ich zasług. Dla mnie każdy dobry obcokrajowiec jest Grekiem, a każdy zły Grek jest gorszy od barbarzyńcy.
- Autor: Aleksander Wielki
- Poezja – jest to, proszę panów, skok, skok barbarzyńcy, który poczuł Boga!
- Autor: Julian Tuwim, wiersz Poezja z tomiku Czyhanie na Boga
- Tu jestem barbarzyńcą, którego nikt nie zrozumie.
- Barbarus hic ego sum, qui non intellegor ulli. (łac.)
- Autor: Owidiusz
- Opis: o sobie na wygnaniu.