Barbara Rosiek
pisarka i poetka polska
Barbara Rosiek (1959–2020) – polska prozaiczka i poetka.
Byłam schizofreniczką
edytuj Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Byłam schizofreniczką.
- Czego oczekuję od ciebie, miłości? Byś była ze mną tak często, jak to możliwe, bym mogła słyszeć twoje – kocham cię – bym mogła cię przytulić i poczuć blisko. Bym w słowach – kocham cię – czuła to, co czuję, bym mogła bez lęku opowiadać o moich tęsknotach, byś umiała unieść to spokojnie lub się na mnie zezłościła z tym cudownym uśmiechem i zaciśniętymi pięściami.
- Mogli nas jedynie spacyfikować lekami, ale myśmy i tak wracali z nową duszą wypełnioną całym Wszechświatem.
Pamiętnik narkomanki
edytuj Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Pamiętnik narkomanki.
- Ach, te bezsenne noce, kiedy w ciemnościach na wyciągnięcie dłoni dotykam swego lęku.
- Bo jaki jesteś ty, mój świecie? Niby wszystko takie proste, wszystko ma swoje określone miejsce. Tylko, że ja nic z tego nie rozumiem albo rozumiem, kiedy jest już za późno.
- Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.
- I ja, wielka, ważna gówniara, która była sama dla siebie idolem.
Kokaina
edytuj- Czy może istnieć na ziemi tak szalona, jedyna, wierna i prawdziwa miłość, jaką ma ćpun do narkotyku? Miłość, która niesie w sobie wszystkie formy zniszczenia? Dlaczego godzimy się na udręczenie?
- Dlaczego każdy koniec nie miałby być szczęśliwy?
- Jasność bez światła.
Ciemność bez mroku.
Każdy nosi w sobie niespełnioną miłość.
- Najwięcej życia ma w sobie Śmierć!
- Przemoc wobec ciała zabija też duszę.
- Świat niewątpliwie dąży do samozagłady ale poezja, no właśnie poezja przetrwa tysiące obłędów jej twórców, nie udusi jej smog, nie pokona broń masowego rażenia.
- W życiu można przetrzymać tylko jedno piekło. Każde następne jest lustrzanym odbiciem pierwszego.
- Wyrok skazujący wydany przez społeczeństwo jest zbrodnią doskonałą, prowadzi do samobójstwa ofiary bez wskazania winnych.
- Zapewne pył kosmiczny zniekształca rzeczywistość, skoro Mały Książę uważa mnie za swoją różę…
Inne
edytuj- A przecież kochałam tak mocno, że byłam gotowa umrzeć dla idei.
- Bo nie wystarcza dla mnie tylko urodzić się i umrzeć, muszę zbyt często umierać.
- Być może pójdę do piekła, ale to mi wcale nie przeszkadza, lubię ciepło.
- Chciałam kiedyś pokochać. Zwykłą miłością. Może wtedy wszystko byłoby inaczej.
- Chroń mnie przed filozofami. I teoriami osobowości. To tak, jakby jakiś geniusz kłamał, że poznał tajemnicę istnienia. Trzeba żyć w zgodzie z naturą i nie być ludzkim zwierzęciem.
- Chyba trzeba wyleczyć się z siebie.
- Człowiek nocy, ciemności, grozy, graniczności. To wciąż ja.
- Diable, Ty głupku, jeżeli się powieszę, to kogo będziesz dręczył?!
- Źródło: W poszukiwaniu ducha
- Dziesięć lat temu żyłam w topieli. Teraz, kiedy zrozumiałam, że być może sięgam kresu, zaczęłam się ratować. Mój organizm się zestarzał i powrót z zaświatów stawał się trudniejszy.
- Źródło: Alkohol, prochy i ja
- Efekt pierwszego wzięcia kokainy całkowicie mnie zaskoczył. Gdyby ktoś mnie uprzedził, że po chwilach niebiańskiego uniesienia, ba, ekstazy kosmicznej, będę marzyła jedynie o całkowitym unicestwieniu każdej myśli, ruchu, każdej żywej cząstki mej istoty. Jakże obrzydliwy staje się mózg własny z pokładami pamięci, rozkołysanymi emocjami. (…) Jedno pchnięcie ścinające krew. Ptak z obciętymi skrzydłami, który drepcze w miejscu, podskakuje z nadzieją na lot.
- Granica jest ściśle określona przez Boga i rozhuśtana przez szatana.
- Ile można marzyć nigdy nie spełnionej miłości? Całą wieczność swego życia. Zatopić się w sen na jawie, że nadchodzi, i śnić.
- Ile razy trzeba upaść żeby powstać na zawsze?
- Ja tylko walczę o siebie
Ja tylko nie chcę umierać
Ja tylko pragnę pokochać.
- Jak to jest, że ludzie, w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?
- Jaki jest rozmiar tęsknoty, jak głęboko trzeba się w niej zanurzyć, by przestać krzyczeć? Przytulić się do jej dna. Wtedy nie czujesz wypychania na powierzchnię bólu.
- Jedno jest cierpienie dla każdego na świecie – brak miłości.
- Jedni cierpią w milczeniu, inni „krzyczą” na dachu wieżowca. To błąd istnienia, błąd porozumienia się z samym sobą.
- Jestem brakującym ogniwem między człowiekiem i szatanem.
- Jestem szczęśliwa – umieram.
- Jesteście tylko tym, czym jesteście.
- Kiedy przyjaciel nie chce cię znać, czy kiedykolwiek był twoim przyjacielem? Chyba nie.
- Moje Królestwo jest pełne lęku – miałam coraz więcej wyznawców i coraz więcej wrogów.
- Najwięcej życia ma w sobie śmierć.
- Nawet na dnie istnieje granica estetycznej tolerancji.
- Nie należę do świata normalnych ani do świata obłąkanych, dlatego ta samotność ma wymiar skrajnej pojedynczności. Wzbroniony jest mi wstęp do pierwszego, a przed drugim bronię się rozpaczliwie. A po za tym nie chcę należeć ani do pierwszego, ani do drugiego.
- Nie sztuka dać się pokochać, sztuką jest odpowiedzieć miłością na miłość.
- Pisanie książek to czysta schizofrenia. Pisarz zaczyna żyć życiem swoich bohaterów i żyje w stanie permanentnego rozszczepienia jaźni, emocji, swojego ja.
- Poszłam daleko w głąb siebie, w straszliwy labirynt i oślepłam tam wewnątrz, i już niczego nie uda mi się zobaczyć ponad to, co już zobaczyłam. I widziałam samotność, smutek i wielki żal. I chwilę radości, która nie należała do mnie.
- Prowokuję, odpowiada mi ciemnota i histeria małych dusz. Zazdroszczą mi buntu.
- Przemilczany problem nie istnieje.
- Przeszłość i przyszłość łączą tylko im znane głosy. Czas obecny istnieje lub zanika bez względu na nieustający rytm zegarów, odsłania tajemnice lub wiąże losy ludzi, którzy nigdy nie powinni się spotkać.
- Rzeczywistość jest bańką mydlaną. Gdy mocniej odetchnę, wszystko zniknie.
- Schizofrenicy to wybrańcy Boga, mogą uczynić wszystko, ale za szybko się wyczerpują.
- Szatan zapładniał mnie czasami, ale wywoływałam sztuczne poronienie bez żadnego poczucia winy.
- W tej podróży jesteśmy wiele razy narażeni na utratę drogi, dezorientację, częściowe niepowodzenia, a nawet całkowitą klęskę, przychodzi nam przeżyć wiele lęków i spotkać wiele duchów i demonów, które możemy pokonać lub które mogą pokonać nas.
- Walka jest stanem przynależnym człowiekowi.
- Wszyscy czegoś chcą ode mnie, domagają się. Nikt nie chce pobyć ze mną blisko i nic więcej. Wszyscy od razu pragną bym pomogła im rozwiązywać ich problemy. A ja chcę się przytulić i znieruchomieć choć na chwilę.
- Wszystko wychodzi jak z rozprutego gwałtownym cięciem wora – cała obrzydliwość podświadomości.
- Źródło: Oswajanie zwierza
- Z samotnością w sercu, z pragnieniem w głodnych oczach, z rezygnacją w dłoniach. Kocham.
- Zamiary Boga bywają proste, to pokrętna dusza człowieka je komplikuje, sprzeciwiając się w krzyku rozpaczy.
- Życie fantazjami bywa niekiedy takie realne.
- Zależy mi na innych ludziach, tylko nie potrafię niekiedy ocenić kto przyjacielem, a kto wrogiem. Poza tym mam silne zaburzenia pamięci i nie pojmuję, dlaczego nagle inni przestają się do mnie odzywać.