Andrea Arnold (ur. 1961) – brytyjska reżyser i scenarzystka.

  • Nie lubię dydaktyzmu w kinie, czuję wtedy, że ktoś komuś coś narzuca, dookreśla, niepotrzebnie zamyka. Nie lubię opowiadać o swojej pracy, wolę by mówili widzowie, publiczność, ciekawi mnie interpretacja innych. Przecież wszystko, co miałam do powiedzenia widać na ekranie – nie lubię sytuacji, w których muszę objaśniać swoje filmy, dawać takie instrukcje obsługi. Za to uwielbiam słuchać różnych interpretacji, patrzeć jak to, co zrobiłam żyje dalej, nabierając nowych kształtów, znaczeń, nowej wartości. Często jest inaczej niż sobie wyobrażałam, ludzie zwracają uwagę na zupełnie inne rzeczy niż ja, rozumieją film nie po mojej myśli. Ale milczę. To bardzo cenna lekcja dla reżysera i w gruncie rzeczy najprzyjemniejsze, najciekawsze oblicze tego zawodu.
  • Wiadomo, z amatorem pracuje się ciężej. Potrzeba nie tylko większego zaangażowania, ale to również większa odpowiedzialność. Profesjonalista lepiej odnajdzie się na planie, wie, na co go stać, jak uruchomić w sobie pewne emocje. Z amatorem trzeba nad tym popracować. Ale ten wysiłek się opłaca.