Aleksandr Błok

Aleksandr Aleksandrowicz Błok (1880–1921) – rosyjski poeta symbolista, dramaturg.

• Ponieważ traktujecie nas jako kopciuszka Europy, ponieważ gardzicie nami, to my pokażemy wam naszą mordę azjatycką.
  • Źródło: Inteligencja i rewolucja, wyd. Skify, 1920.

Aleksander Błok

• Przez wieki, wieki wasz stary młot bił
  I w hutach głuszył grzmot lawiny,
  I tylko dziką baśnią dla was był
  Lizbony zgon i kres Mesyny!
  (…)
  I — nadszedł czas. Los rzuca skrzydeł cień
  I każda chwila krzywdy mnoży,
  Z waszych pałaców letnich, z róż — w ów dzień
  Nie pozostanie ślad, być może.
  • Źródło: Scytowie, 1918
  • Zobacz też: Europa

• Rosja – to Sfinks. Gdy brocząc czarną krwią,
  Czy chmurząc się, czy grzmiąc radością,
  Wciąż patrzy, patrzy w ciebie, patrzy wciąż
  I z nienawiścią, i z miłością!
  
  Lecz kochać tak, jak kocha nasza krew,
  Już zapomniały wasze serca!
  Nie pamiętacie, że jest jeszcze gniew,
  Że miłość pali i uśmierca.
  • Źródło: Scytowie, 1918
  • Zobacz też: Rosja

• Tam na dachu siadła wrona,
  Jeszcze z zimy nastraszona.(...)
  Głośno kracze czarna wrona,
  Wrona wiosną zachwycona!
  • Źródło: Wrona
  • Zobacz też: wrona

• W zachodu krwawych, ostatnich promieniach,
  Pragnący śmierci – nie czekam już na nic.
  I znowu dzień wstaje, brzask bije z otchłani,
  Powraca męka codzienna istnienia.
  • Źródło: wiersz Dolor ante lucem, tłum. Jerzy Liebert, [w]: Pięciu poetów. Anna Achmatowa, Aleksander Błok, Siergiej Jesienin, Włodzimierz Majakowski, Borys Pasternak, Wyd. PIW, Seria: Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej, Warszawa 1975

• Wieku żelazny, dziewiętnasty,
  Zaiste bezlitosny wieku!
  Strąciłeś w mrok bez gwiazd, przepastny,
  Nie znającego trosk człowieka!
  W noc abstrakcyjnych rozumowań,
  Praktycznych interesów małych,
  Bezsilnych klątw i skarg jałowych,
  Bezkrwistych dusz w osłabłych ciałach!
  • Źródło: Odwet, tłum. Adam Galis
  • Zobacz też: XIX wiek