Wikicytaty

Adam Karol Czartoryski

polski książę

Adam Karol Jesus Maria Józef Czartoryski (hiszp. Adán Carlos Jesús María José Czartoryski y de Bórbon-Dos Sicilias, Adam Karol Czartoryski Burbon-Sycylijski) (ur. 1940) – książę, syn księcia Augustyna Józefa Czartoryskiego i Marii de los Dolores Burbon, księżniczki Obojga Sycylii, córki Karola Tankreda Burbona-Sycylijskiego.

  • Naród polski, w świetle obecnego prawa, ma prawo konfiskować wszystko, co uznaje za mające znaczenie historyczne dla kraju, jeśli jest źle utrzymywane. Ja miałem nad głową miecz Damoklesa: mogli mi skonfiskować wszystko. I wówczas powtórzyłaby się historia jak za czasów nazizmu i komunizmu. Rząd polski chciał zamknąć umowę przed końcem roku, z racji rozliczeń krajowych. W ciągu jednego miesiąca dokonano tego, co powinno było zająć sześć miesięcy.
  • Około 5 miesięcy temu, minister kultury powiedział że chciałby kupić zbiory. Ja powiedziałem: „Cała przyjemność po mojej stronie”.(...) Więc pomyślałem sobie: „Skoro nie dadzą mi tyle, ile jest warta, zrobię darowiznę w imieniu moich przodków.” Jestem numer 14 z dynastii Czartoryskich. I na tym polegał układ z rządem polskim.

O Adamie Karolu Czartoryskim

edytuj
  • Czartoryski nie miał prawa sprzedać kolekcji, bo nie był jej właścicielem. W 1991 roku, zakładając Fundację wieczyście zrzekł się swoich praw na powołaną fundację. Dzieła były własnością polskiej osoby prawnej, realizującej wyłącznie cele społecznie użyteczne, o czym stanowi polskie prawo. Nie mogły być wywiezione lub trwale niedostępne dla publiczności, gdyż byłoby to sprzeczne z prawem i statutem fundacji. Za moich czasów fundacja nigdy nie blokowała ekspozycji muzealiów.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Adam_Karol_Czartoryski&oldid=481818”