Zenon Ziembiewicz
Zenon Ziembiewicz – główny protagonista powieści Granica Zofii Nałkowskiej oraz dwóch adaptacji filmowych tej książki pod tymi samymi tytułami z 1938 i 1977.
Wypowiedzi z filmu z 1938
edytuj(autorzy scenariusza: Stanisław Urbanowicz, Józef Lejtes, Krystyna Severin-Zelwerowiczowa i Zofia Nałkowska)
- Dajże spokój! Po coś przyszła?
- Opis: chłodna reakcja na niespodziewaną wizytę Justyny Bogutówny.
- Dźwignę, dźwignę się jeszcze z tego bagna, w którym pogrążyliście mnie i moją sprawę!
- Opis: dowiedziawszy się o nieuczciwych machinacjach swych współpracowników.
- Przerwane macierzyństwo. Innym dziesiątki takich spraw uchodzą, a za mną ta jedna wlecze się bez końca.
- Opis: komentując kłopoty wynikłe z aborcji Justyny.
- Takie już mam szczęście. Wszystko, co robię, wygląda, jakbym popełnił jakąś zbrodnię… a przecież zawsze starałem się być w porządku ze sobą, z własnym sumieniem.
O Zenonie Ziembiewiczu
edytuj- Na przykładzie głównego bohatera, który jest człowiekiem pragnącym czynić dobro w oparciu o własne siły i rozstrzygać, co jest dobrem, a co złem, kierując się jedynie własnym sumieniem, pokazane jest tragiczne fiasko takiej postawy. Życie Zenona jest jak domy, które buduje – z zamierzenia piękne i szlachetne, w rzeczywistości przez brak właściwych fundamentów popękane i w każdym momencie zagrożone zawaleniem. Dopiero widząc tę ruinę zda on sobie sprawę, że istnieją dla człowieka naturalne granice, których nie może bezkarnie przekraczać.
- Autor: Marzena Salwowska, Granica, kulturadobra.pl, 20 września 2014