Wszystko gra (powieść)

Wszystko gra – powieść Agnieszki Szygendy z 2007 roku.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

– A co to jest życie?
– Oddech. Zapach. Krzyk. Emocje.

A każdy głupi dzisiaj wie, że w życiu nic nie ma za darmo.

B

Barnaba nie odzywał się. Dla takiej chwili… i dla tych min… warto było smarować sobie oczy mydłem.

Barnaba przedstawił Honoratę jako typowy przykład naiwnej dziewczyny. Takiej, która bezwarunkowo wierzy we wszystko, co jej się powie. Żartował nawet, że koledzy wyświadczą mu przysługę, jeżeli w ramach zadania niespodzianki każą mu udowodnienie Honoracie, że Kopernik nie miał racji i że to Słońce obraca się wokół Ziemi.
– Daję głowę, że ta idiotka by w to uwierzyła. Jest tak prosta i łatwowierna, że można by ją uznać za wzorzec infantylizmu. Podejrzewam, że już ten twój pokemon jest bardziej cwany.

Barni wspaniałomyślnie pozwolił, żeby mamunia spełniła się do końca jako wzorowa rodzicielka. Z jej wypruwanych przez lata pracy żył zamiast krwi płynęły w jego stronę pieniądze; to ułatwiło mu ukończenie studiów i kupno apartamentu, koniecznie urządzonego według najnowszych trendów mody.

Być może gdyby pomyślał kiedyś o posiadaniu własnych dzieci… Było to raczej niemożliwe. Jeszcze przed trzydziestką, kilka lat temu, nachodziły go takie myśli. Jednak z czasem wszystko odeszło. Im człowiek jest starszy, tym mądrzejszy.

Był menedżerem w dużej firmie komputerowej i stać go było na jadanie na mieście. W pustym mieszkaniu to żadna przyjemność, biorąc pod uwagę fakt, że brudne naczynia trzeba po wszystkim powstawiać do zmywarki.

Był przecież mężczyzną, a ci, jak wiadomo, mają w sobie gen życzliwości wobec osobników tej samej płci.

(…) byłabym wdzięczna, gdybyś miał ucho na małego.

Było kiedyś takie powiedzenie, że jeżeli czegoś nie można zmienić, należy to polubić. Tylko jak to się ma do rzeczywistości?

C

Ciekawe, że teraz trzeba być pracoholikiem, żeby coś w życiu osiągnąć.

– Ciężko jest chyba samej opiekować się dzieckiem? – zapytał z wahaniem, zdając sobie sprawę, że zbacza na niebezpieczny tor.
– Znacznie łatwiej z samym dzieckiem niż z dzieckiem i kamieniem u szyi – usłyszał.

Czasami się zastanawiam, czy tu, w Warszawie wszyscy tak pracują jak pan. Od świtu do nocy. Bo takie życie to nie jest życie.

– Czekaliśmy na ciebie.
– Dobrzy z was druhowie. Żebyście tak z wódką zawsze czekali, byłbym wam zobowiązany.

D

Dobrze, że są takie dni w kalendarzu jak pierwszy listopada. Człowiek nie ma co ze sobą zrobić. Radio i telewizja odpadają. Fajne kluby są pozamykane. Na dworze wykluczająca spacery plucha. Pozostaje jedynie bycie z samym sobą albo rozmowa.

F

Filip mu się nie podobał. Mały śliniący się pokemon, a nie człowiek.

G

Gdy jechał do przyjaciela, przyszło mu do głowy, żeby kupić choremu urodzinową niespodziankę. Szybko zarzucił pomysł nabycia whisky. Przy lekach byłoby to zbyt niebezpieczne. W markecie wrzucił do koszyka jakieś pedalskie czekoladki z wódką.

Gorączka usprawiedliwia wszystko.

Grunt to dobrze zainwestować.

H

Honorata to idealistka. Lubi dorabiać sobie ideologie. Kiedy ja zaczynam mówić A, ona, zamiast mnie wysłuchać, z nadgorliwości sama dopowiada do końca cały alfabet.

J

Ja to się chyba zrzygam, jak Honoratka będzie mi mówić, że mnie kocha. I tak jak przewraca tymi swoimi oczami, to jak bym widział krowę.

Ja w ogóle nie chciałam wiele. Ot, trochę miłości i wsparcia.

Jaka ona głupia – Barnabie opadły ręce. – Jakie one są wszystkie beznadziejnie głupie. Można z nimi wyprawiać, co się chce. Mało tego: człowiek wcale nie oczekuje, że coś zrobią, a one w tej swojej nadgorliwości pchają się jak muchy do lepu. (…) Głupia. Głupia. Grunt to prosić tak, żeby jeszcze były ci wdzięczne, że je prosisz. Kobieca głupota nie zna granic.

Jakaż ona naiwna – żachnął się Barnaba w duchu. – Nic, tylko usiąść i płakać nad kobiecą głupotą.

Jasne! Myśl była jak grom z jasnego nieba. Tak prosta, tak śmieszna, tak głupia… jak Honorata.

Jego starzy nie spłodzili go tylko dla przyjemności. Prawdopodobnie zostało to dokładnie zaplanowane w celu zapewnienia sobie spokojnej starości. No, być może chodziło również o to, aby móc przy sąsiadach poprzewracać oczami i powiedzieć: Ten mój kochany Barni, mimo, że taki inteligentny i zapracowany, robi wszystko, by być z nami jak najbliżej.

Jesteś doskonały. Gdybyś występował w jakimś reality show w telewizji, to wszyscy współmieszkańcy by cię nominowali do wywalenia, a publiczność by cię zostawiała w programie. Ideał.

Jeżeli chodzi o facetów, to nie ufam im jak psom. Jeszcze nie spotkałam żadnego bezinteresownego.

K

Każdy wyrzut sumienia jest oznaką słabości. Jest wrogiem siły.

Kiedy za bardzo opanujesz grę, przestajesz mieć frajdę z grania, bo wszystko ci za łatwo przychodzi.

– Kiedyś to były czasy (…). – Człowiek miał dwa programy do wyboru, i to jeszcze w ograniczonych godzinach nadawania. Siedziało się i oglądało z szacunkiem, bez wybrzydzania. A teraz… jest tego wszystkiego tyle, że rzygać się chce. A w dodatku taka amerykańska chała, że jak chcę się trochę odmóżdżyć, to najlepszy jest telewizor. Na drugim miejscu po szmatławych plotkarskich gazetach dla kobiet. Bo jak czytam, że pan A zrobił dziecko pani B, to relaks mam gwarantowany.

Ł

Łukasz (…) już będąc w supermarkecie, chwycił trzy butelczyny tego – jak to określali – ni to soku, ni to kompotu.

M

(…) ma w sobie odrobinę autodestrukcji albo mówiąc inaczej ten tak zwany gen nadgorliwości. Ale tym genem, ku naszej uciesze, obdarzone zostały chyba wszystkie kobiety.

Masz moc jak Kaszpirowski i wcale nie musisz liczyć do dziesięciu.

Miło jeść śniadanie, kiedy jest na kim zawiesić oko.

N

Nic tak nie działa na babki jak własnoręcznie zrobione grafiki czy filmowe plakaty na ścianach.

Nic tak nie działa na kobiety jak noc, szampan czy jakieś inne siki.

(…) nie jestem przyzwyczajony kupować kota w worku. Zawsze lubię mieć wybór.

– Nie możecie poczekać, aż przejdzie mi to grypsko i będę się mógł włączyć?
– Przełknij parę cukierków z alkoholem, to od razu ci się poprawi.

Nie od dziś było wiadomo, że Barni miał duże powodzenie u kobiet. Choć denerwowało go, że koledzy używali określenia „ładny”. Ładna to może być pogoda albo kobieta. On wolałby być przystojny.

Nie podobało mu się to dziecko, w ogóle nie był oswojony z żadnym dzieckiem. Wszystkie zresztą wydawały mu się jednakowe: brzydkie i śliniące się.

– Nigdy… nigdy… – powtórzyła – Nie lubię tego słowa. Jest zbyt… pompatyczne.

P

– Pan to lubi żartować.
– Z pani nigdy bym się nie ośmielił. Nie chciałbym kiedyś zjeść śniadania z arszenikiem.
Kelnerka odeszła zadowolona.

Patrzył, jak kobieta zgrabnie porusza się między stolikami. Jakby była dobrze zaprogramowana. Stali bywalcy lokalu byli obsługiwani natychmiast.
Wygląda to tak, jakby miała w głowie specjalny chip, dzięki któremu można nią sterować – myślał dalej. – Jakby działała na pilota.

Postanowił trzymać poprzeczkę wysoko. Im wyżej, tym lepiej.

Poza tym cała trójka miała niesamowite szczęście kończyć studia już w wolnej Polsce. W czasie, kiedy szczury dopiero szykowały się do wyścigu. Grunt to dobrze wystartować. A potem piąć się po szczeblach kariery, nie oglądając się za siebie.

Przecież sprawa była honorowa. A honor to honor, i kropka.

S

Skopiowanie pomysłu świadczyłoby, że nie jest kreatywny. A to dla Jaremy byłaby prawdziwa obelga.

– Spaghetti było bardzo dobre.
– Tak… jak ktoś jest głodny, to wszystko mu smakuje.
– A ty… jesteś głodna? – zapytał podchwytliwie.
– Jeśli pytasz o spaghetti…
– Nie pytam o spaghetti.
– Jestem. Ale nic z tego nie wynika.
– I nie miałbyś ochoty nawet na małe ciasteczko?
– To nie ma nic do rzeczy. Czasami jeden malutki kęs może być tym, który doprowadzi do niestrawności. Dobrze jest, jak jest.
– Wtedy, kiedy się do mnie przytuliłaś… Było mi dobrze.
– Zdziwisz się, ale ja czułam podobnie. Ale nie chcę się stąd wyprowadzać. Już kiedyś przeżyłam podobną sytuację i wydawało mi się, że znalazłam coś na kształt domu. Do momentu, kiedy Filip ujawnił swoją obecność na teście ciążowym. Mój tak zwany dom okazał się zwykłym domkiem z kart, który runął w jednej chwili. Niech więc wszystko pozostanie po staremu.

– Synku, syneczku – zaczęła cicho.
– Nic nie mów!!! – Nadal był rozżalony. Choć bardzo się starał, nie potrafił opanować drżenia brody.
– Kochanie… – chciała go do siebie przytulić.
– Nic mnie nie obchodzi, że mnie kochasz!!! – wykrzyknął i łzy potoczyły mu się po policzkach. – Chcę mieć tatę!!!

T

Teraz kobitki boją się chodzić nocami po ulicach bez obstawy.

Teraz młodzi ludzie patrzą na życie bardziej racjonalnie.

To antyki, prawda? Tylko takie meble mają prawdziwą duszę.

– To szkoda. – Wyglądała na smutną. Świetnie – ucieszyła się w duchu.

W

W duchu powziął postanowienie, że z następnymi sekscesami poczeka kilka dni.

W obliczu śmierci bliskiej osoby jesteśmy zawsze bezradni. Śmierć zadaje ból zbyt wielki, by ukoić go kondolencjami.

W pracy wszystko szło swoim trybem. Ponieważ szef w ogóle nie pojawił się w biurze, Barnaba – jako jego nieformalna prawa ręka – był zmuszony przez cały dzień zajmować się pierdołami.

W życiu Barnaby ani Łukasza nie było czasu na stałe związki. A może nie było potrzeby. Albo chęci. Dobrze było, jak było.

Warto by cię stawiać za wzór dla wszystkich przyszłych mężów. Muszę zadzwonić do jakiejś babskiej gazety i dać im twoje namiary. Niech przeprowadzą z tobą wywiad pod tytułem „Małżeństwo nie musi być końcem świata. Oto prawdziwy przykład w postaci pana Jaremy”.

Wódki dziś nie piję, pamiętasz? Jest niedziela.

– Wstawię kwiaty do wazonu. Szkoda, żeby tak piękny bukiet się zmarnował.
Wstaw, wstaw. A potem złap mop i wytrzyj moje ślady – przytaknął jej w głębi duszy.

Wy starsi jakoś sobie nie możecie zakodować, że po to są telefony, aby przekazywać informacje.

Z

Z pijanym się nie dyskutuje. Pijany ma tę przewagę nad trzeźwym, że może być uparty, bo nie wie, co robi. Pijanemu się wybacza.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

– A ten tylko o dupach myśli – zaśmiał się Jarema, sięgając po kurtkę.
– Dziwisz się, że nie idzie nam myślenie? Jak człowiek chce się wyszczać, a nie ma gdzie, to też myśli tylko o pęcherzu.

– A… tu cię boli. To dlatego tak się na nią gapisz? – nieznacznie wskazał na kelnerkę. – Potrzebujesz kobiety?
– A ty nie?
– Ostatnio mam taki zapieprz w pracy, że nawet o tym nie myślę. Przynajmniej nie tak często jak powinienem. Ale kiedy się skończy ten pieprzony miesiąc…
– Widzisz, mówisz, że nie myślisz, a odruchowo mówisz o pieprzeniu.
– Powiedziałem „pieprzony”.
– No właśnie.

Burdelmama to jedyna mama, do której mam prawdziwą ochotę się przytulić.

Co to za przyjaźń, która polega tylko na wspólnym gazowaniu i chodzeniu do burdelu.

Najważniejszy jest męski honor. Wszystko inne jest gówno warte.

We wtorek po południu w biurze Łukasz wpadł na najgenialniejszy plan na świecie. Wyszedł właśnie z WC, gdy zobaczył jednego z kolegów, biegnącego w tym kierunku.
– Pali się? – zagadnął.
– Jeszcze gorzej, stary – wyszeptał współpracownik. – Sraczka. Sraczka przez duże S.