Wojna francusko-pruska

Wojna francusko-pruska – konflikt zbrojny między mocarstwami II Cesarstwem Francuskim a Królestwem Prus wspieranym przez inne kraje niemieckie, toczony od 19 lipca 1870 do 10 maja 1871.

Napoleon nie miał już tyle rozumu co dawniej. Dokuczały mu kamienie nerkowe, nie jadł i nie spał, nie mówiąc już o jeździe konnej. Wierzył konserwatystom i żonie, przekonanym, że armia francuska wciąż jest najlepsza na świecie, choć w rzeczywistości (wyszło to na jaw dopiero później) składała się co najwyżej ze stu tysięcy żołnierzy, Prusaków zaś było czterysta tysięcy. Stieber [pruski szpieg] wysłał do Berlina raporty o chassepots, które Francuzi nadal uważali za najnowszy model karabinu, a które właściwie nadawały się już do muzeum. Ponadto (…) Francuzi nie mieli wywiadu, który mógłby się równać z pruskim.
- Postać: Simonini
- Źródło: Umberto Eco, Cmentarz w Pradze, przeł. Krzysztof Żaboklicki, wyd. Noir sur Blanc, Warszawa 2014, s. 275.
- Zobacz też: Napoleon III Bonaparte

Otto ks. von Bismarck przez kilkanaście lat szykował potęgę Niemiec. Robił rozmaite zabiegi dyplomatyczne, zdobywał pieniądze na uzbrojenie (i ukrywał starannie rozmiary zbrojeń), wreszcie sprokurował słynną depeszę emską, która wywołała upragnioną przezeń wojnę z Francją. O, wtedy dużo się działo, choć ludzie nie zdawali sobie z tego sprawy. Po czym wybuchła wojna… I wtedy Bismarck mógł odpocząć, bo już nic się nie działo. Dzieje zmierzały do punktu, który Bismarck sobie zaplanował. Wojska walczyły, huku było dużo, ale nie działo się już nic. Aż do nieoczekiwanego wybuchu komuny paryskiej, która ułatwiła Niemcom robotę, ale też postawiła je w dziwnej sytuacji politycznej: mieliby wygrać dzięki czerwonym? Jednak po wygnieceniu tego robactwa wszystko wróciło w zaplanowane koryto.
- Autor: Janusz Korwin-Mikke, Nic się nie dzieje, „Angora” w: tenże, Nerwy puściły, czyli kupa wariatów, wyd. Red Horse, Poznań 2007, ISBN 9788360504185, s. 114.
- Zobacz też: Otto von Bismarck