Wojciech Bonowicz

Wojciech Bonowicz (ur. 1967) – polski poeta, publicysta, dziennikarz.

Wojciech Bonowicz, Michał Heller, VIII Festiwal Góry Literatury (2022)

Cytaty z utworów

• Do głowy by mi nie przyszło
  żeby tym kawałkiem lawy rysować.
  A przecież znałem drogę znałem tego
  który był drogą. Przecież widziałem jak schodził
  ze wzgórza ze zmiętą gwiazdą w dłoni
  i jak wszystko zerwało się
  w jednej chwili. Do głowy by mi nie przyszło
  że trzeba to rozumieć
  żeby pójść.
  • Źródło: Tatuaż

• Jeżeli chcesz iść możesz iść. Jeżeli się położysz
  będziesz zdziwiony jak szybko znajdziesz się tam
  dokąd się wybrałeś.
  • Źródło: Ognik

• Kiedy zło uderza cofamy się trochę. Wrócimy
  na miejsca które zajęło kiedy już będzie po wszystkim
  Ale po wszystkim nigdy nie jest tak samo: granice
  przesunęły się i teraz także my jesteśmy winni.
  • Źródło: Komentarze

• Między nas wchodzą umarli. I my
  wyobrażamy sobie że nie zapomnieli
  o nas. Mówimy: oho wrócili przygnała ich
  tęsknota. Oni tymczasem wchodzą
  Między nas jak między drzewa.
  • Źródło: Drzewa

• Naprawdę ksiądz proboszcz nie próżnował.
  Za domem suszyły się obrusy i jego bielizna.
  Żeby zobaczyć gatki proboszcza.
  Wspięliśmy się na palce.
  Wtedy właśnie wiatr.
  Tchnął na nas dymem z komina.
  Dziś już wszystko do siebie pasuje.
  Powiedziałem cofając się.
  Ale kiedyś tak nie było.
  Kiedyś trzeba było.
  Składać rzeczy do kupy na siłę.
  • Źródło: Opowiadanie noworoczne

• Poeci wstają ostatni. Przeciągając się
  myślą że to znów będzie ich dzień: powrót podmiotu.
  • Źródło: Fragment

• Skoro społeczeństwo nie ma
  już nikogo komu mogłoby zaufać
  wybiera mniejsze zło.
  • Źródło: Komentarze

Wypowiedzi

• Ja w zasadzie mam do pisania stosunek afirmatywny, podziwiam wszystkich, którzy piszą, a jeśli nie podziwiam, to przynajmniej szanuję. Dlatego trudno mi się zbuntować. Nawet wtedy, gdy mam do czynienia z poetami, którzy wydają mi się jakoś obcy, nawet odpychający, górę bierze ta zasadnicza postawa otwarcia na innych. Bo ta inność, obcość nigdy nie jest absolutna. I zawsze coś do mnie i o mnie ma do powiedzenia.
  • Źródło: Magda Łuka, Przekroczyć to, co horyzontalne, studnia.net.pl, 5 maja 2011

• Staram się, aby słowa w moich wierszach odetchnęły. Może nie mają u mnie takiej frajdy, jak u innych poetów, ale przynajmniej nie czują się wykorzystywane.
  • Źródło: Krystyna Dąbrowska, Wojciech Bonowicz, culture.pl, grudzień 2012

• Wydaje mi się, że mój sposób postrzegania i przeżywania świata jest raczej punktowy. To się objawia w różnej formie: wolę miniatury niż wielkie płótna, opowiadania niż powieści, krótkie wiersze niż poematy. Można to traktować jako skazę, ale można też jako dar – umiejętność skupienia na fragmencie, detalu, który innym umyka.
  • Źródło: Magda Łuka, Przekroczyć to, co horyzontalne, studnia.net.pl, 5 maja 2011