Wilhelm IV Hanowerski
Wilhelm IV Hanowerski (1765–1837) – król Wielkiej Brytanii i król Hanoweru od 1830; syn Jerzego III Hanowerskiego i Zofii Charlotty Mecklenburg-Strelitz; nazywany „królem żeglarzy”.
O Wilhelmie IV Hanowerskim edytuj
- Nagłe wstąpienie na tron po pięćdziesięciu sześciu latach kompletnej nicości przyprawiło go niemal o obłęd… Mówiono o nim, że jest w trzech czwartych błaznem, a w jednej czwartej hultajem…
- Autor: Lytton Strachey
- Źródło: Grzegorz Jaszuński, Ostatni monarchowie, wyd. Czytelnik, Warszawa 1975, s. 21.
- Następcą Jerzego został jego sześćdziesięciopięcioletni brat Wilhelm, książę Clarence. Rodzina nie miała o nim wysokiego mniemania (nosił przydomek „Głupi Billy”), ale okazał się dobrym królem. Miał długi romans z aktorką, panią Jordan, która urodziła mu dziesięcioro dzieci, nie dając prawowitego dziedzica. Tak więc ostatnią przedstawicielką dynastii hanowerskiej – i najdłużej panującą w Wielkiej Brytanii królową – była jego bratanica, pruderyjna i pozbawiona poczucia humoru Wiktoria.
- Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, s. 45.
- Zmarły król, choć czasem jowialny i – jak na króla – uczciwy, był osobą słabą, niewykształconą i nieciekawą… Nie bacząc na słabość jego charakteru i skąpy intelekt, na jego ignorancję i przesądy, William IV był do ostatnich dni popularnym władcą, ale ta jego popularność zdobyta została za cenę czegoś w rodzaju powszechnej pogardy…
- Opis: z nekrologu zamieszczonego w tygodniku „Spectator” po śmierci Wilhelma IV.
- Źródło: Grzegorz Jaszuński, Ostatni monarchowie, wyd. Czytelnik, Warszawa 1975, s. 21–22.