Wikingowie

skandynawscy wojownicy

Wikingowie – skandynawscy wojownicy­­­­­, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym.

  • Bywało, że narty zmieniały historię wikingów i ich skandynawskich potomków. W 1869 r. wybitny malarz norweski, Knut Larson Bergslien, uwiecznił w jednym ze swych arcydzieł historyczny moment, gdy dwaj wojownicy, Torstein Skeivla i Skjervald Skrukka, podczas wojny w 1206 r. uratowali przed siepaczami konkurencyjnej dynastii następcę tronu norweskiego, dwuletniego wtedy księcia Haakona Haakonssona, który panował potem jako Haakon IV.
„Morąg” Replika „Skudelev V”
  • Nie darzę podziwem tych hord, które przypłynęły do Ameryki, żeby wszystko zniszczyć. Dla mnie nie był to wielki moment historii. Amerykę i tak odkryli wikingowie pięć wieków wcześniej.
    • Autor: Jacques Chirac
    • Opis: o hiszpańskich konkwistadorach.
    • Źródło: „Forum”, 5 marca 2007.
  • Wikingowie to nie jest lud – dlatego nie piszemy tej nazwy dużą literą; wiking to zawód – kupiec, pirat, osadnik. Zazwyczaj byli to uczestnicy wypraw zamorskich organizowanych głównie przez Skandynawów, ale mieszkańcy innych ziem też się do nich przyłączali. Byli więc wikingowie słowiańscy, niemieccy i iryjscy.
  • Thorgal zawsze powtarzał: dopóki wikingowie lubować się będą w napadach i w bezmyślnym zabijaniu, nigdy nie staną się wielkim ludem.
  • W poemacie staroislandzkim Eddai w sagach o królach norweskich Snorriego Sturlusona, Heimskringla (Krąg świata), kilkakrotnie wspominana jest sztuka strzelania z łuku jako jedna z najważniejszych umiejętności wojownika. Einar Tambarskjaelve, jeden z wodzów staronorweskich, umiał przestrzelić z łuku tępą strzałą grubą wolą skórę.