Wallace Stevens

poeta i eseista amerykański

Wallace Stevens (1879–1955) – amerykański poeta i eseista.

  • Cisza była składnikiem sensu, częścią myśli:
    Danym doskonałości wstępem na stronicę.

    A świat pełen spokoju. Prawda w takim świecie,
    Gdzie spokój jest jedynym sensem, sama jest

    Spokojem, sama latem i wieczorem, sama
    Czytelnikiem, schylonym późno, czytającym.
    • The quiet was part of the meaning, part of the mind:
      The access of perfection to the page.

      And the world was calm. The truth in a calm world,
      In whitch there is no other meaning, itself

      Is calm, itself is summer and night, itself
      Is the reader leaning late and reading there.
      (ang.)
    • Źródło: The house was quiet and the world was calm w: Samuel French Morse, Poems by Wallace Stevens, Vintage Books, Nowy Jork 1959, s. 126, tłum. Stanisław Barańczak.
  • Poezja jest najwyższą fikcją, pani.
    Weź prawo moralne i uczyń z niego nawę
    A z nawy wybuduj nawiedzone niebo.
    • Poetry is the supreme fiction, madame.
      Take the moral law and make a nave of it
      And from the nave build haunted heaven.
    • Źródło: A high-toned old christian woman w: Samuel French Morse, Poems by Wallace Stevens, Vintage Books, Nowy Jork 1959, s. 26.

O poecie

edytuj
  • Stevens pragnie oddać kontradykcje i antynomie świadomości, która usiłuje zgłębić świat, ale natyka się na niezliczone języki i nieprzejrzyste znaczenia.
    • Źródło: Jacek Gutorow, Żółte popołudnie, Wallace Stevens, Biuro Literackie, Wrocław 2008.