Wahadło Foucaulta
Wahadło Foucaulta (wł. Il pendolo di Foucault) – wielowątkowa powieść sensacyjna autorstwa Umberto Eco; tłum. Adam Szymanowski.
- (…) być tak nieskończenie potężnym, że można sobie pozwolić na dobroć…
- (…) istnieje tajne stowarzyszenie, które ma odgałęzienia na całym świecie i które uknuło spisek polegający na tym, żeby szerzyć pogłoskę, ze istnieje spisek powszechny.
- Jak się to dzieje, że do tego stopnia szczodre jest to życie, które zapewnia tak wzniosłą nagrodę za przeciętność.
- Jestem Bogiem. (…) Wszyscy żyją w moim świetle, a ja żyję w nieznośnym iskrzeniu moich mroków.
- Każdy skomplikowany problem ma proste rozwiązanie i jest ono błędne.
- Każdy wielki myśliciel jest głupcem dla innego wielkiego myśliciela.
- Kształtujemy się na odpadkach mądrości.
- Nie lękaj się ciemności. Nie jest ci groźbą, lecz ochroną.
- Nie ma tajemnic największych, gdyż natychmiast po ujawnieniu stają się małe.
- Nie myśl ma duszo o Mądrości, szukaj wsparcia w wiedzy.
- Nie unika się ujawnienia identyczności łudząc się, że można napotkać rozmaitości.
- Nie wnika się w nieskończoność uciekając ku innej nieskończoności.
- Zobacz też: nieskończoność
- Po co pisać powieści? Lepiej napisać na nowo Historię, która następnie stanie się rzeczywistością.
- Prawda jest anagramem anagramu.
- Rozumie się wszystko, kiedy nie ma już nic do rozumienia.
- Rzecz nieprawdopodobna jest najbardziej podobna do cudu.
- Sztuka nas zwodzi i uspokaja, podsuwa świat takim, jaki powinien być według artystów.
- Świat jest zagadką łagodną, a nasze szaleństwo czyni ją straszną, gdyż chce objaśnić według swojej prawdy.
- Ulec, stawiając czoło kosmicznemu spiskowi, to żaden wstyd.
- Żyć tak jakby istniał Plan – oto kamień filozofów.
Zobacz też: