Wikicytaty

Tomasz Sikora

polski biathlonista, mistrz świata i medalista olimpijski

Tomasz Sikora (ur. 1973) – polski biathlonista.

Tomasz Sikora (2009)
  • Myślałem, żeby to rzucić. Już nie widzieliśmy szansy. Wracałem ze zgrupowań i jechałem do brata prosić o jakieś zajęcie. Brat poszedł drogą, z której ojciec był dumny. Dorobił się i firmy, i hurtowni materiałów budowlanych. Zawsze mogłem liczyć na jakieś pieniądze z pracy przy wymianie dachów, choć wiadomo, że wolałbym robić co innego…
  • Nigdy nie zabiegałem o sławę. Pewnie, bolało kiedy wygrywałem w Pucharze Świata i nikt o tym nie wiedział, bo w telewizji nawet się nie zająknęli. Teraz biathlon jest o wiele bardziej popularny, ale wciąż w Niemczech albo Szwecji jestem bardziej popularny niż we własnym kraju.
  • Ostatecznie o wyniku decyduje psychika. Jeśli podjeżdżasz do ostatniego strzelania i myślisz, co wygrasz, jeśli dobrze trafisz, już po tobie. Musisz zachować koncentrację. Musisz zapomnieć, że biegniesz po mistrzostwo świata. Musisz stanąć, wymierzyć i strzelać. Nie kalkulować, że może jeszcze trochę, jeszcze sekundę. Musi być jak na treningach. Jak na tysiącach strzelań, które oddało się latem. Ideał to takie wyłączenie, że nie widzisz wokół niczego. Strzelasz i nawet tego nie zauważasz. Te pół minuty wypada z życiorysu… Ale to się zdarza raz na kilkanaście startów.
  • Przerwałem ją [karierę], bo nie widziałem sensu dalszego trenowania. Nie powiem, że się wypaliłem, ale w takich warunkach dalszy wysiłek i poświęcanie się nie miały już sensu. Przy ówczesnej działalności naszego związku nie było szans, by osiągnąć coś więcej. Poświęcać się dla z góry przegranej sprawy byłoby bez sensu.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Tomasz_Sikora&oldid=585785”