Stowarzyszenie Umarłych Poetów
Stowarzyszenie Umarłych Poetów (ang. Dead Poets Society) – amerykański film dramatyczny z 1989 roku w reżyserii Petera Weira. Autorem scenariusza jest Tom Schulman.
- Ktoś powiedział – nie wiem kto,
wiersze pisać – to jest TO.
- Trwa wielka sztuka, a ty możesz dopisać swój wers.
- Trzeba wam wiedzieć, że większość z tych dżentelmenów użyźnia teraz ziemię pod cmentarnymi żonkilami! A jednak, jeśli tylko mocno wytężycie słuch, usłyszycie ich wołanie.
- Postać: John Keating
- Tylko w swoich marzeniach człowiek jest naprawdę wolny.
- Wcale nie jest za późno, by szukać świata ze snów.
- Zdradzę wam tajemnicę: nie czytamy poezji dlatego, że jest ładna. Czytamy ją, bo należymy do gatunku ludzkiego, a człowiek ma uczucia. Medycyna, prawo, finanse czy technika to wspaniałe dziedziny, ale żyjemy dla poezji, piękna, miłości.
- Postać: John Keating
- Zwracajcie się do mnie „Kapitanie, mój kapitanie”.
- Postać: John Keating
- Zamieszkałem w lesie, albowiem chciałem żyć świadomie.
Chciałem żyć pełnią życia i wyssać z niego całą kwintesencję.
Wykorzenić wszystko co nie jest życiem,
bym w chwili śmierci nie odkrył... że nie żyłem.
- Kwintesencję życia trzeba wysysać tak, aby się nie udławić.
- John Keating
- By stawić czoło miażdżącej przewadze wroga nieustraszonego.
- Być marynarzem świata, płynącym do wszystkich portów.”
- Żyję by być władcą świata, a nie niewolnikiem.
- Stawiajcie podesty, by naprzód móc działa posuwać z całkowitą nonszalancją.
- Tańczyć, klaskać, zachwycać się, krzyczeć, skakać, dążyć, unosić się!
- By żyć odtąd wierszem nowych radości, by naprawdę stać się bogiem!
- Carpe diem. Chwytajcie dzień, chłopcy. Uczyńcie wasze życie niezwykłym.
Zobacz też: