Stanisława Fleszarowa-Muskat

Stanisława Fleszarowa-Muskat (1919–1989) – polska powieściopisarka, poetka, publicystka i dramaturg.

Czterech mężczyzn na brzegu lasu

(wyd. Glob, 1991)

• Nie zawsze nadchodzi to, czego się spodziewamy. Ważne jest to, co jest teraz.
  • Źródło: s. 118

• Wszystko na świecie domaga się działania człowieka, człowiek działający jest upokorzony przez rzeczy i czas, ale nie zawsze chce myśleć o tym.
  • Źródło: s. 147

Dwie ścieżki czasu

(Wyd. MON, 1973)

• Czas omija miejsca, które wspominamy (…).
  • Źródło: s. 5

• Lekkomyślność to wielka przyjemność. – Ba! Przedtem i w trakcie. Ale nigdy potem.
  • Źródło: s. 78
  • Zobacz też: lekkomyślność

Milionerzy (1960)

(Wydawn. Morskie, 1977)

• Jeśli w kobiecie kocha się najbardziej jej wady, muszą być naprawdę wiele warte.
  • Źródło: s. 14

• Kobiety muszą trzymać ze sobą… nawet jeśli wypadnie im na pewien czas być przeciwniczkami.
  • Źródło: s. 198

Pozwólcie nam krzyczeć (1957)

(Wydawn. Morskie, 1991)

• Cierpienie bardziej przywiązuje mężczyznę niż pospolita radość oddania.
  • Źródło: s. 249

• Głód podczas wojny daje się łatwiej znieść niż podczas pokoju. Łatwiej znieść i łatwiej wytłumaczyć.
  • Źródło: s. 135

• Mundur, który jest celem dla wroga, wśród swoich staje się barwą ochronną.
  • Źródło: s. 240

• Nieproszony gość musi umieć przynajmniej wyjść w porę.
  • Źródło: s. 77

• Pory roku są największymi rewolucjami świata. Jakże inni byliby ludzie, mając nadzieję na coroczne zakwitanie.
  • Źródło: s. 398

• Zazdrość jest uczuciem najbardziej pobudzającym wyobraźnię.
  • Źródło: s. 249

Przerwa na życie

(Wydawn. Morskie, 1970)

• Duma nie jest nigdy dobrym towarzyszem miłości. O ileż więcej szczęścia przysparzają pokorne kapitulacje.
  • Źródło: s. 211.

• Głównym urokiem żon jest to, że z biegiem czasu zaczynają nam przypominać nasze matki.
  • Źródło: s. 249

• Nie ma nic równie pocieszającego jak starzejący się smutek.
  • Źródło: s. 28

• Obojętność jest dobrym stróżem cierpienia.
  • Źródło: s. 293

• W pytaniach, na które nie ma odpowiedzi, kryje się zawsze jakaś nadzieja.
  • Źródło: s. 274

Inne

• A czy w miłości potrzebna jest obecność? Obecność nawet jej przeszkadza.

• Człowiek musi mieć w życiu przynajmniej kogoś jednego, u kogo ma rację.

• Człowiek składa się ze wszystkich chwil swego życia, ze wszystkich uczuć, z pamięci o wszystkich ludziach.
  • Źródło: Pod jednym dachem, pod jednym niebem (1988)

• Dlaczegóż to świat nie był jedną wielką firmą, w której nie trunki, nie wina i piwa, ale dobrze pielęgnowani byliby ludzie?

• Fizycy mają wciąż coś niecoś do zrobienia na ziemi, nie muszą od razu wysadzać jej w powietrze.

• Jesteśmy uwiązani do swoich tragicznych dziejów, tak jak pies do swej przeciekającej budy: żyć w niej trudno, a porzucić nie sposób.

• Każdy żołnierz szkolony jest w okrutnym przeświadczeniu, że to się kiedyś przyda.

• Kobiety dzielą się na takie, przez które się ma same zmartwienia, i na takie, które nas przed tymi zmartwieniami bronią.
  • Źródło: Złoto nie złoto

• Ludzie dzielą się na pirotechników i saperów. Jedni podkładają wciąż bomby pod własne lub cudze życie, pod każdy dzień, pod każdą chwilę – drudzy starają się te bomby rozbrajać.

• Nawet drzewa nie lubią, kiedy się nimi potrząsa. Zawsze coś wtedy z nich spada.

• Nic na świecie nie wymaga takiej obrony jak prawda. Nic w ciągu wieków nie doznało tylu gwałtów. I nic nie dzieliło tak ludzi jak ten gwałt.

• Nieszczęście jest bezludną wyspą, na którą nagle los wyrzuca człowieka.
  • Źródło: Kochankowie róży wiatrów (1961)

• Odwaga jest właściwie najpiękniejszym rodzajem szaleństwa.

• Podwójnie ubogi jest ten, kto gromadzi fałszywe skarby.

• Rządy i kapitały potrafią się wzajemnie zwalczać – policje są zawsze w zgodzie.

• Sprawiedliwość nie jest najwyższej próby, jeśli wymierza ją własne cierpienie.

• Szczęście jest jak wstawiona szczęka! Pasuje tylko do jednego człowieka. Drugiemu na nic.

• Świat byłby pozbawiony miłości, gdyby się kochało tylko z dobroci.

• To ma być miasto? – rozmyślała po drodze. Tylko Polakom, długo pozbawionym państwowej inicjatywy, mogło się wydawać, że jak się coś uchwali, to od razu będzie to tym, czym być powinno. A miasta potrzebują wieków, wszystko, co na początku nowe, musi się w nich zestarzeć, wrosnąć w ziemię i w pamięć ludzką. Co to za miasto, które nie ma przeszłości? Trzeba być bardzo silnym, żeby wierzyć tylko w przyszłość. Czy ona aby naprawdę jest w tym „mieście”, wciśniętym jak palec między drzwi, potężne drzwi, pchane przez rozpierających się barbarzyńców?
  • Opis: o Gdyni, 1939.

• Trzeba tylko umieć powiedzieć sobie, że wielu rzeczy nie musi się mieć. I niech to nie będzie wyrzeczenie ani rezygnacja, tylko akt woli, uwalniający nas od hegemonii przedmiotów, którymi obarczyła nas cywilizacja.

• Tylko prawo jest ściśle określone. Bezprawie nie ma granic i nikt go jeszcze nie skodyfikował.

• Wszelkiego rodzaju fascynacja jest pokrowcem duszy.