Stanisław Korab-Brzozowski

polski poeta i tłumacz, przedstawiciel "fin de siècle'u" w literaturze Młodej Polski; jeden z najwybitniejszych twórców dekadentyzmu

Stanisław Korab-Brzozowski (1876–1901) – polski poeta, tłumacz, reprezentant Młodej Polski.

  • Duchowi twemu w pomoc leci duch mój bratni –
    Pędzi, leci ze świstem, jak pocisk armatni;
    Uderza w mur więzienny, wybija w nim wyłom,
    I drogę wskroś otwiera jasnym słońca siłom.
    • Źródło: Duchowi twemu...
  • Dusza ma, cierniem uwieńczona
    Na białym krzyżu twego ciała
    Przybita pragnień mych gwoździami
    Schyliwszy głowę, z wolna kona.
    • Źródło: Ukrzyżowanie
  • Duma milczenie niech na usta kładnie,
    A znajdziesz perły w sercu – na dnie.
    • Źródło: Perły
  • Łkają przeciągle dzwony nieszporne,
    Prosząc o ciszę dla zmarłych dzielnic;
    W mojej samotni, jakby z kadzielnic,
    Snują się z wolna mroki wieczorne.
    • Źródło: Anioł Pański
  • Myśmy aktorzy na życia scenie
    I wszyscy mamy rozdane role
    • Źródło: Na życia scenie
  • O Boże, dodaj Ty mi sił i męstwa!
    Przede mną przepaść czarna śmierci zieje;
    Duch mój upada i dusza się chwieje
    Na widok podłych szatanów zwycięstwa.
    • Źródło: Modlitwa
  • O przyjdź, jesienią –
    Wdziej szatę lekką, białą, zwiewną,
    pajęczą;
    Rzuć na hebanowe swoje włosy
    perły rosy,
    Lśniące zimnych barw
    tęczą.
    • Źródło: O, przyjdź

Zobacz też: