Ulisses (powieść): Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m sortowanie |
||
Linia 1:
'''''[[w:Ulisses (powieść)|Ulisses]]''''', powieść [[James Joyce|Jamesa Joyce'a]] wydana w 1922 roku.
* Bóg jest daleko.
* Był pierwszym i ostatnim mężczyzną, który poczuł, że spodziewa się dziecka.▼
* Co boskim jest we mnie, uniesie w dal mnie
Linia 16 ⟶ 18:
* Ja jestem najbardziej cudacznym chłopakiem<br />Mam matkę Żydówkę, a ojciec jest ptakiem.<br />Z tym cieślą Józefem, żyć w zgodzie nie mogę,<br />Więc zdrowie Kalwarii i uczniów i - w drogę.<br /><br />Jeżeli ktoś w boskość mą wątpi, to sobie<br />Nie łyknie za darmo, gdy wina narobię,<br />Lecz będzie pił wodę i modlił się o to<br />Bym wino oddając, znów zrobił je wodą.<br /><br />Żegnajcie, żegnajcie. Zapiszcie me słowa.<br />Powiedzcie tym czterem, że żyję od nowa.<br />Co boskim jest we mnie, uniesie w dal mnie<br />Na górze Oliwnej wiatr wieje... Adièu!
** Źródło: ''Ballada o drwiącym Jezusie''
* Każde życie liczy wiele dni, dzień po dniu. Przechadzamy się wewnątrz siebie, spotykając zabójców, duchy, olbrzymów, starców, młodzieńców, żony, wdowy, szwagrobraci. Dramatopisarz, który napisał folio tego świata (...) jest bez wątpienia wszystkim we wszystkim we wszystkich nas (...)
** Zobacz też: [[życie]]
* Który się począł Sam z Siebie, pośrodku Duch Święty, i Sam zesłał Siebie, Odkupiciel, między Sobą a innymi, umęczon przez Swych nieprzyjaciół, obnażony i ubiczowany, przybity jak nietoperz do wrót stodoły, zagłodzony na drzewie krzyża. Pogrzebion, zmartwychwstał, spustoszył piekło, wstąpił na niebiosa i od dziewiętnastu stuleci siedzi na prawicy Samego Siebie i będzie sądził żywych i umarłych, gdy wszyscy żywi będą już umarli.▼
* Miał pan Leopold Bloom upodobanie do wewnętrznych organów bydła i drobiu. Lubił zawiesistą zupę z podróbek, orzechokształtne żołądki ptasie, nadziewane pieczone serca, płaty wątróbki podsmażane w tartej bułce, smażoną ikrę sztokfisza. A najbardziej lubił przypiekane nerki baranie, które napełniały jego podniebienie wyszukanym smakiem delikatnie pachnącego moczu.▼
* Molo – rozczarowany most.
Linia 24 ⟶ 32:
* Nasze dusze, zranione hańbą naszych występków, tulą się do nas tym mocniej, jak kobieta tuląca się do kochanka, mocniej, mocniej.
▲* Miał pan Leopold Bloom upodobanie do wewnętrznych organów bydła i drobiu. Lubił zawiesistą zupę z podróbek, orzechokształtne żołądki ptasie, nadziewane pieczone serca, płaty wątróbki podsmażane w tartej bułce, smażoną ikrę sztokfisza. A najbardziej lubił przypiekane nerki baranie, które napełniały jego podniebienie wyszukanym smakiem delikatnie pachnącego moczu.
* Pępowiny wszystkich ludzi łączą się w przeszłości.
Linia 31 ⟶ 37:
* Piaszczyste wydmy są mową, osadzoną tu przez wiatr i przypływ
* Po Bogu, Shakespeare stworzył najwięcej.▼
* Przegrub w plecionym uchwycie parasolki: Mieszka w Lesson Park żywiąc się melancholią i byle czym: literatka.▼
▲*
* Symbol irlandzkiej sztuki – pęknięte lusterko służącej.
** Postać: Stefan Dedalus
* Wierzę, o Boże, wspomóż mą niewiarę. Co to znaczy, pomóż mi wierzyć czy nie wierzyć? Kto pomaga wierzyć? ''Egomen''. Kto
▲* Był pierwszym i ostatnim mężczyzną, który poczuł, że spodziewa się dziecka.
▲* Jest to wiek utrudzonego kurestwa, po omacku szukającego swego boga.
▲* Który się począł Sam z Siebie, pośrodku Duch Święty, i Sam zesłał Siebie, Odkupiciel, między Sobą a innymi, umęczon przez Swych nieprzyjaciół, obnażony i ubiczowany, przybity jak nietoperz do wrót stodoły, zagłodzony na drzewie krzyża. Pogrzebion, zmartwychwstał, spustoszył piekło, wstąpił na niebiosa i od dziewiętnastu stuleci siedzi na prawicy Samego Siebie i będzie sądził żywych i umarłych, gdy wszyscy żywi będą już umarli.
▲* Po Bogu, Shakespeare stworzył najwięcej.
▲* Wierzę, o Boże, wspomóż mą niewiarę. Co to znaczy, pomóż mi wierzyć czy nie wierzyć? Kto pomaga wierzyć? ''Egomen''. Kto niewierzyć? Inny facet.
| |||