Jean Dubuffet: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Grafika do usunięcia, najprawdopodobniej narusza ona prawa autorskie i niedługo zostanie usunięta z Commons:.
m formatowanie automatyczne, grafika
Linia 1:
[[Grafika:Jardin d'émail Dubuffet.jpg|thumb|Rzeźba Jean Dubuffet]]
[[Kategoria:Francuscy malarze|Dubuffet]]
'''[[w:Jean Dubuffet|Jean Dubuffet]]''' (1901-19851901–1985), francuski malarz i rzeźbiarz.
[[Kategoria:Francuscy rzeźbiarze|Dubuffet]]
[[de:Jean Dubuffet]]
'''[[w:Jean Dubuffet|Jean Dubuffet]]''' (1901-1985), francuski malarz i rzeźbiarz.
{{chronologiczny}}
==Cytaty Jeana Dubuffeta==
Linia 10 ⟶ 8:
 
* Podstawowym gestem malarza jest położenie zaprawy. Jego praca nie polega na rozprowadzaniu zabarwionej wody delikatnym piórkiem czy pędzelkiem, lecz na nabieraniu tej gliny, tej gęstej pasty gołymi rękami prosto z wiadra czy miski i nałożeniu takiej zaprawy na ścianę oddaną do jego dyspozycji, na zaangażowaniu się całym ciałem, na ugniataniu tej masy otwartą dłonią, palcami, by odcisnąć w niej ślady myśli, rytmu krwi krążącej w żyłach, impulsów nerwów.
** Opis: Dubuffet o cyklu ''Mirobolus, Asfalt i Spółka'' (1945-19461945–1946)
 
* Maluję, żeby zobaczyć, żeby się nauczyć, żeby zdobyć informacje, żeby wzbogacić moją wiedzę o rzeczach.
 
* Moje własne prace dają mi większą satysfakcję, jeśli są niewykończone. Lubię, kiedy wyglądają jak przerwane w trakcie roboty, niedopracowane. Tylko wtedy wydają się mi żywe, tylko wtedy zachowują coś z błyskotliwości dzieł nieukończonych.
** Opis: wypowiedzi z okresu, kiedy malował obrazy należące do cyklu ''Ciała pań'' (1950)
 
Linia 23 ⟶ 21:
 
* Kocham (...) wielkie, puste przestrzenie, gdzie żadna przeszkoda, ani żaden wytyczony szlak nie podpowiadają kierunku marszu, gdzie nie istnieje nawet samo pojęcie kierunku.
** Opis: wyjaśnienie skłonności do malarstwa abstrakcyjnego w latach 1957-611957–61
 
* Chcę, żeby moja ulica była szalona, żeby jezdnie, sklepy i kamienice zawirowały w szalonym tańcu, dlatego deformuję kontury i fałszuję kolory.
** Opis: Dubuffet o cyklu ''Paris Circus'' (1961-19621961–1962)
 
* W praktyce kultura sytuacjonistyczna wprowadza powszechny udział zamiast widowiska.
** Opis: wypowiedź na temat ''Międzynarodówki Sytuacjonistów'', której był sympatykiem (1961)
 
* ... unifikacyjna algebra umysłowa, która próbuje przedstawić jednolitym charakterem pisma wszystkie występujące w świecie zjawiska: przedmioty, miejsca, figury.
** Opis: podejście do malowania w obrazach z cyklu [[w:Jean Dubuffet|''l'Hourloupe'']] (1962-19741962–1974)
 
* Już nie dzieła pojedyncze, oddzielne, ale jedno, nieprzerwane i nieskończone, bo karmione dosłownie wszystkim.
Linia 38 ⟶ 36:
 
* Pomyślałem, że życie pośród linii prostych oraz prostokątów determinuje nasz sposób myślenia i że jego podstawy, tudzież mechanizmy, mogłyby ulec zmianie, gdybyśmy żyli w pomieszczeniach o formach fantazyjnych.
** Opis: Dubuffet o swoich instalacjach, które ustawiał w wielkich miastach na tle drapaczy chmur i wieżowców
 
===o [[w:Art Brut|art brut]]===
* Nie ma sztuki bez upojenia. Ale musi to być upojenie szaleńcze! szaleństwo! precz z rozumem! w najwyższym stopniu szał! (1946)
 
* l'Art Brut jest stowarzyszeniem przyjaciół. (...) Kolekcja, zebrana po długich latach cierpliwych poszukiwań liczy obecnie około dwóch tysięcy prac ponad dwustu autorów, z których połowa uznawana jest przez lekarzy za umysłowo chorych.
** Źródło: Jean Dubuffet, ''Hołd dla wartości prymitywnych'' (''Honneur aux valeurs sauvages''), 1951
 
* Dzieci, w zdecydowanie większym stopniu niż dorośli, pozostają niezależne od ograniczeń narzucanych przez autorytet sztuki cieszącej się poważaniem i robią to, co je bawi, nie troszcząc się czy bawią tym innych. Czują się zwolnione z obowiązku pochwały piękna, z konieczności działania doskonałego i poprawnego, mają przyzwolenie na wszystko (...). Kontekst społeczny i prawny nie dotyczy dzieci, są one aspołeczne, wyalienowane – i taki powinien być artysta. (1965)
 
* Jeśli o mnie chodzi, wielkim szacunkiem darzę pierwotne przymioty: instynkt, pasję, fantazję, impulsywność, okrucieństwo, obłęd. (1968)
Linia 58 ⟶ 56:
* Każdy etap w twórczości Dubuffeta jest walką przeciwko temu, co składa się na naszą kulturę, a każde z jego poczynań – nieustającą rewoltą.
** Autor: [[Gilbert Lascaux]], 1968
 
* O, jak dobrze rozumiem, Dubuffet, pańskie dążenie do wolności i spontaniczności...
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], 1968
 
* Dubuffet to czysty paradoks. Chce malować zabijając malarstwo.
** Autor: [[Alexandre Vialatte]] (brak daty)
 
opr. na podstawie ''Wielcy malarze. Jean Dubuffet'', nr 134
 
 
[[Kategoria:Francuscy malarze|Dubuffet]]
[[Kategoria:Francuscy rzeźbiarze|Dubuffet]]
 
[[de:Jean Dubuffet]]