Jedenaście minut: Różnice pomiędzy wersjami

'''''[[w:Jedenaście minut (powieść)|Jedenaście minut]]''''' –, powieść autorstwa [[Paulo Coelho]].

* A kto powiedział, że my myślimy tylko o seksie? Wręcz przeciwnie, za wszelką cenę chcemy sprostać oczekiwaniom kobiet, choć tak naprawdę niewiele o tych oczekiwaniach wiemy. Uczymy się miłości z prostytutkami i dziewicami, opowiadamy niestworzone historie o naszej potencji. Starzejąc się, prowadzamy się pod rękę z coraz młodszymi kochankami, a wszystko po to, by udowodnić sobie i innym, że potrafimy zaspokoić potrzeby kobiet. (...) Nie rozumiemy nic! Sądzimy, że seks i wytrysk to jedno i to samo, a jak wiesz, wcale tak nie jest. Trudno się nam czegokolwiek nauczyć, bo nie mamy odwagi powiedzieć kobiecie: naucz mnie swojego ciała. Ale kobiety również nie mają odwagi powiedzieć: staraj się mnie poznać. Zadowalamy się prymitywnym instynktem przetrwania gatunku, koniec, kropka.

* Ani czas, ani mądrość nie zmieniają człowieka -– bo odmienić istotę ludzką zdolna jest wyłącznie miłość.

* Bronić się przed namiętnością, czy ślepo ulec? Co jest mniej niszczycielskie? <br /> Nie wiem.

* Chcemy wierzyć, że cały świat kręci się wokół seksu. Ludzie odchudzają się, kupują peruki, spędzają długie godziny u fryzjera lub na siłowni, wkładają obcisłe ubrania, by wzniecić u kogoś pożądanie. I co z tego? Kiedy dochodzi co do czego -– jedenaście minut i po wszystkim. Żadnej inwencji, nic, co pomogłoby znaleźć się w siódmym niebie.

* -– Co pani sądzi o punkcie G? <br />-– A wiem pani, gdzie on się znajduje? <br> />(...) <br /> -– Pierwsze piętro, okno w głębi.

* Co sprawia, że właśnie ta kobieta i właśnie ten mężczyzna chcą się do siebie zbliżyć? Co sprawia, że budzi się w nich pożądanie? To tajemnica. Kiedy ich pożądanie jest jeszcze niczym nie skalane, przeżywają każdą sekundę z namaszczeniem, w pełni świadomi, wyczekując najbardziej dogodnej chwili, by przyjąć błogosławiony dar losu. <br />Ci, którzy zaznali takiego pożądania "w stanie czystym", nie przyśpieszają pochopnie biegu wypadków. Wiedzą, że to, co nieuniknione, nadejdzie, że to, co stać się musi, zawsze znajdzie sposób, by zaistnieć. A kiedy ten moment nadchodzi, nie wahają się, nie tracą okazji, nie pozwalają umknąć ani jednej cudownej chwili, potrafią uszanować doniosłość każdej sekundy.

* Cóż mam do stracenia, jeżeli postanowię być prostytutką przez jakiś czas? <br />Honor? Godność? Szacunek do siebie? Gdyby dobrze się nad tym zastanowić, nigdy tego nie miałam.

* Człowiek, który żyje intensywnie, cały czas doznaje rozkoszy. Jeżeli uprawia seks, to dlatego, że jest rozkoszą przesycony, jego kielich aż się przelewa, jest to nieuniknione, człowiek taki odpowiada na wyzwanie życia i w tym momencie -– tylko w tym momencie -– traci kontrolę nad sobą.

* Długo stałam przed diabelskim młynem. Większość ludzi siadała do wagoników w poszukiwaniu mocnych wrażeń, lecz gdy tylko młyn ruszał, ci sami ludzie umierali ze strachu i błagali, żeby zatrzymać maszynerię. <br />Czego właściwie oczekiwali? Skoro wybrali przygodę, powinni być gotowi pójść na całość.

* Gdy spotykamy kogoś i zakochujemy się, myślimy, że cały wszechświat nam sprzyja. (...) Ale jeżeli coś nie pójdzie po naszej myśli, wszystko rozpryskuje się niczym bańka mydlana i znika! Czaple, muzyka w oddali, smak jego ust. Jak piękno, które istniało chwilę wcześniej, może rozproszyć się tak szybko? <br />Życie płynie bardzo prędko: przenosi nas z raju w otchłanie piekieł, w ciągu paru sekund.

* Gdybym spała i nagle obudziła się w wagoniku diabelskiego młyna, cóż bym czuła? <br />Najpierw czułabym się niczym więzień, bałabym się wysokości, serce podchodziłoby mi do gardła, kręciłoby mi się w głowie i chciałabym czym prędzej wysiąść. Lecz gdybym miała pewność, że te tory są moim przeznaczeniem, że Bóg steruje ta maszynerią, wtedy mój koszmar przerodziłby się w podniecającą przygodę. I diabelski młyn stałby się bezpieczną i ciekawą rozrywką, która kiedyś się przecież kończy. Jednak dopóki młyn się kręci, trzeba podziwiać roztaczający się wokół krajobraz i wrzeszczeć z radości.

* Istnieją takie cierpienia, o których można zapomnieć dopiero wtedy, gdy umysł odrywa się od ciała.

* Każdy potrafi kochać, to wrodzony dar. Jednym przychodzi to spontanicznie, lecz większość z nas musi się tego ponownie nauczyć. Musimy przypominać sobie, jak się kocha, i wszyscy bez wyjątku spalić się w ogniu minionych namiętności, przeżyć raz jeszcze radość i udręki, wzloty i upadki, aż w końcu uda nam się dostrzec tajemniczą nić, która łączy wszystkie nasze spotkania. Wtedy ciało uczy się mówić językiem duszy -– można to nazwać seksem.

** Zobacz też: [[wybór]]

* Mężczyźni są bardzo dziwni. (...) Mogą bić, krzyczeć, grozić, ale kobieta napawa ich śmiertelnym lękiem. Może nie ta, z którą się ożenili, ale zawsze jest jakaś, która przepełnia ich strachem i umie podporządkować wszystkim swoim kaprysom. Choćby ich własna matka.

* Miłość jest w stanie w okamgnieniu całkowicie przeobrazić ludzkie życie. Ale -– i to jest ta druga strona medalu -– istnieje inne uczucie, które potrafi skierować ludzkie losy na zgoła odmienne tory: rozpacz. Tak, miłość zapewne może odmienić człowieka, ale rozpaczy udaje się to znacznie szybciej.

* Może to piękno spotkania dwojga ludzi, miłość od pierwszego wejrzenia, ale nie tylko -– także emocje, jakie wzbudza to, co nieoczekiwane, robienie czegoś z entuzjazmem, wiara, że uda się spełnić marzenia. Namiętność wysyła sygnały, jak mam pokierować swoim życiem, i muszę nauczyć się te sygnały rozszyfrowywać.

* Na drugim biegunie bólu odkryła drzwi, które prowadziły na inny poziom świadomości, gdzie była już tylko przyroda -– okrutna i nieprzejednana.

* Najsilniejsza jest taka miłość, która nie walczy ze swoją słabością. Tak czy inaczej, jeżeli to prawdziwa miłość (a nie tylko sposób, by się rozerwać, oszukać, zabić czas, który w tym mieście dłuży się niemiłosiernie), to wcześniej czy później poczucie wolności weźmie górę nad zazdrością i męczarniami, jakie ze sobą niesie. Każdy, kto uprawia sport, wie, że dla osiągnięcia dobrych wyników trzeba pogodzić się z codzienną dawką bólu. Na początku cierpienie zniechęca, ale z czasem okazuje się, że to tylko pewien etap na drodze do dobrego samopoczucia, aż w końcu staje się oczywiste, że bez bólu nie sposób nic osiągnąć. <br /> Niebezpiecznie jest natomiast nastawić się na ten ból, w kółko o nim myśleć.

* Namiętność sprawia, że przestajemy jeść, spać, pracować. Burzy nasz spokój. Obraca wniwecz całą przeszłość. <br /> Nikt nie lubi, kiedy jego świat rozsypuje się na kawałki. Dlatego ludzie zwykle starają się przewidzieć zagrożenie i go unikać, bo dzięki temu udaje im się podeprzeć kruchą konstrukcję, która i tak ledwo stoi. To inżynierowie minionych spraw.

* Pieniądze! Owe skrawki papieru o nijakich barwach, które powszechnie uznawano za wartościowe. (...) Ale gdyby ze stertą skrawków papieru zjawiła się w banku, szacownym, tradycyjnym, bardzo dyskretnym szwajcarskim banku i zapytała: „Czy mogę za nie kupić kilka godzin życia?”, usłyszałaby w odpowiedzi: „Nie, proszę pani, my życia nie sprzedajemy, my tylko kupujemy”.

* Plotki nikogo jeszcze nie zabiły -– to tylko cena, jaką płaci się za sukces.

* Prostytucja nie jest zawodem jak inne. Ta, która zaczyna, zarabia więcej, ta, która ma doświadczenie, zarabia mniej.

* Sądzę, że zakochujemy się od pierwszego wejrzenia, chociaż rozsądek nam podpowiada, że to pomyłka, i wtedy zaczynamy walczyć z tym instynktownym uczuciem -– tak naprawdę wcale nie chcąc zwyciężyć.

* „Seks, seks, i jeszcze raz seks – o to sól życia!”, głoszą reklamy, gazety, filmy, książki. Choć nikt nie wie, o co tak naprawdę chodzi, wiadomo tylko – bo instynkt jest od nas silniejszy -– że trzeba to robić. I tyle.

* Szwajcarzy nie lubią być natrętni, a cudzoziemcy jak ognia boją się podejrzeń o "molestowanie seksualne" -– taki termin wymyślono po to, by kobiety na całym świecie czuły się brzydkie i nijakie.

* To bardzo proste, musisz tylko przestrzegać trzech podstawowych reguł. Po pierwsze, nie zakochaj się w kliencie. Po drugie, nie wierz obietnicom i zawsze każ sobie płacić z góry. Po trzecie, nie bierz narkotyków... -– zawiesiła głos -– ... i zacznij od razu. Jeżeli wrócisz do siebie dziś wieczór i nie uda ci się znaleźć faceta, dopadną cię wątpliwości i nie wystarczy ci odwagi, by tu wrócić.

* Zrozumieć miłość -– oto mój cel. Gdy kochałam, czułam, że naprawdę żyję. Wiem też, że wszystko, co mam teraz, jakkolwiek może się wydawać ciekawe, nie wzbudza we mnie entuzjazmu.

* Życie to brutalna, zapierająca dech w piersiach zabawa -– jak skakanie ze spadochronem albo niebezpieczna górska wspinaczka.